آشنایی با مفهوم تعادل بخشی به بافت های فرسوده و راهکارهای تحقق آن

توجه به بافت فرسوده و نوسازی آن یکی از مقوله هایی است که در سال های اخیر در عرصه شهرسازی کشورمان جایگاه ویژه ای یافته است. به موجب فرسودگی، بافت به سرانجام خود نزدیک تر می شود و شرایط بد کالبدی، اقتصادی و اجتماعی بافت های فرسوده و لزوم توجه به آن، تامین حقوق شهروندی، ایمن ساختن آن در برابر حوادثی نظیر زلزله و از سویی ارتقا بهره وری از تمام پتانسیل های موجود در بافت، ضرورت برقراری دوباره تعادل در این بافت ها یا به عبارتی دیگر نوسازی بافت ها را بیان می کند. از سویی تعادل بخشی یکی از مهم ترین و در عین حال کمتر شناخته شده ترین اهداف نوسازی به بافت های فرسوده است؛ تعادل بخشی به بافت، به مفهوم ایجاد فرصت های برابر رشد و بالندگی و خارج کردن شهر از فضای دوقطبی و نابرابری ها از طریق وارد کردن بافت های فرسوده در چرخه اقتصادی – اجتماعی شهر به منظور مهار فقر، ارتقا کیفیت زندگی، فعالیت و تحقق عدالت اجتماعی است و باید در دو حوزه اصلی جسم و جان بافت مدنظر قرار گیرد. پژوهش حاضر در قالب روش تشریحی - تحلیلی، توزیع متعادل جمعیت در بافت، ایجاد اختلاط اجتماعی، توزیع متعادل امکانات و خدمات شهری، توزیع متعادل فرصت ها و بهبود کیفیت محیط زیست انسانی را به عنوان راهبردهای دستیابی به تعادل در بافت های فرسوده را معرفی می نماید. همچنین این راهبردها قابلیت مبسوط و عملیاتی شدن در قالب راهکارهای متعددی را دارند. توجه به ابعاد گوناگون فرسوگی و عوامل ایجاد آن و تمرکز جهت رفع آن ها و همچنین ارائه طریق در جنبه های مختلف سکونتی، مالی، مدیریت شهری،کالبدی و اجتماعی از جمله خصوصیاتی است که راهکارهای مطرح شده در بردارند.