اعتبارسنجی محاسبه کارایی مکانیکی به روش برایند انجام کار در مقایسه با روش رایج در یک نیم گام دویدن

روش رایج برای ارزیابی کارآیی استفاده از هزینه ی متابولیک و محاسبه ی تغییرات انرژی مکانیکی با توجه به مدل های ریاضیاتی می باشد. این روش معمولا محدود به فعالیت های هوازی و زمانبر بوده و برای آزمودنی محدودیت حرکتی ایجاد می کند. هدف از انجام این پژوهش ارائه و اعتبارسنجی روش جدیدی برای محاسبه ی کارآیی مکانیکی با رویکرد برآیند انجام کار می باشد. این روش قادر خواهد بود تا با استفاده از متغیرهای مکانیکی، محدودیت های موجود را رفع کند.
16 ورزشکار مرد سالم فعال به صورت در دسترس انتخاب شد. متغیرهای مربوط به سینماتیک و سینتیک دویدن، و همچنین هزینه ی متابولیک آنها حین فعالیت، به ترتیب با استفاده از دوربین، صفحه ی نیروسنج و دستگاه K4b2 ثبت شد.
محاسبه ی کارآیی مکانیکی با رویکرد جدید عبارت بود از: کار انجام شده روی COM بخش بر انرژی مکانیکی کل. کار انجام شده روی COM با توجه به رویکرد جرم- نقطه و انرژی مکانیکی کل با استفاده از تئوری دینامیک معکوس محاسبه شد. به منظور بررسی آماری، فرضیه ی تحقیق از آزمون همبستگی پیرسون در سطح معنا داری p≤0.05 استفاده شد.
بر اساس نتایج به دست آمده همبستگی معنا داری بین کارآیی مکانیکی به روش هزینه ی متابولیک، و کارآیی مکانیکی به روش برآیند انجام کار مشاهده نشد (0.31 = r، 0.26 = p). نتایج نشان داد رویکرد برآیند انجام کار نمی تواند جایگزین مناسبی برای روش رایج در ارزیابی کارایی مکانیکی باشد.