مقایسه ی تصویر بدنی افراد مبتلا به هایپرکایفوزیس و سالم

تمام افراد تصویری از بدن خود در ذهنشان می سازند که تصویر بدنی نام دارد که در شرایطی مانند بدشکلی مشهود فرد دچار اختلال و ضعف می شود. هایپرکایفوزیس از جمله عوارضی است که مشکل ظاهری برای فرد به وجود می آورد و این شرایط ممکن است روی شخصیت فرد تاثیر بگذارد. هدف از این پژوهش، مقایسه تصویر بدنی افراد دارای هایپرکایفوزیس با افراد سالم بود.
پژوهش حاضر توصیفی– مقایسه ای بوده و به این منظور 68 نفر دارای هایپرکایفوزیس با میانگین سنی 19.9 سال پرسشنامه تصویر بدنی مندلسون را تکمیل کردند. سپس یک گروه کنترل با شرایط سن، تعداد، جنسیت، قد، وزن، شاخص توده بدنی و تحصیلات همگن شده با گروه مذکور مقایسه شدند. پایایی پرسشنامه با استفاده از آلفای کرونباخ 84/0 به دست آمد. تشخیص و شدت هایپرکایفوزیس توسط خط کش منعطف صورت گرفت. میزان روایی و پایایی خط کش منعطف با مارک پیستوله (روایی 91/0 و میزان پایایی 82/0)گزارش شده است. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون های کلموگروف-اسمیرنف و آزمون تی مستقل تجزیه و تحلیل شد.
نتایج نشان داد میان تصویر بدنی افراد دارای هایپرکایفوزیس با افراد سالم تفاوت معنی دار وجود داشت (028/0=p). میان میزان رضایت از ظاهر و رضایت از نگرش دیگران در افراد دارای هایپرکایفوزیس و افراد سالم تفاوت معنی دار وجود داشت (016/0=p و 037/0=p)، اما میان رضایت از وزن در افراد هایپرکایفوزیس و افراد سالم تفاوت معنی دار مشاهده نشد (508/0=p).
قوز پشتی و ظاهر نامناسب ناحیه پشتی در افراد هایپرکایفوزیس می تواند موجب ضعف تصویر بدنی در این افراد شود. بنابراین می توان نتیجه گرفت این ناهنجاری ها علاوه بر عوارض بدنی می تواند عوارض روانی نیز برای این افراد به دنبال داشته باشد. شاید بتوان با تشویق افراد دارای ناهنجاری به ورزش و حتی تمرینات اصلاحی، موجبات بهبودی تصویر بدنی و رضایت بدنی آنان را فراهم آورد.