ارزیابی شنوایی در بیماران بتا تالاسمی ماژور تحت درمان با دفروکسامین

بتا تالاسمی ماژور شایع ترین کم خونی ارثی است که به دلیل همولیزه شدن مزمن، نیاز به تزریق خون بصورت مکرر و استفاده از داروی دفروکسامین برای کاهش بار اضافی آهن دارد. یکی از عوارض دفروکسامین (دسفرال) کاهش شنوایی حسی عصبی است. این مطالعه به منظور تعیین میزان شنوایی بیماران بتا تلاسمی ماژور و ارتباط آن با میزان مصرف دفروکسامین و مدت زمان مصرف دارو انجام شد.
دراین مطالعه توصیفی تحلیلی، کلیه بیماران (73 بیمار) مبتلا به بتا تالاسمی ماژور مراجعه کننده به مرکز بیماری های خاص استان یزد مورد بررسی قرار گرفتند. تمام بیماران در بیمارستان شهید صدوقی شهر یزد مورد آزمون های ادیومتری، تمپانومتری و معاینه بالینی قرار گرفتند. متغیرهای مورد بررسی شامل سن، جنس، میزان و مدت مصرف داروی دفروکسامین بود. نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
در این پژوهش، از 73 بیمار (146 گوش) مورد بررسی، کم شنوایی در 63/01% (46 نفر) مشاهده شد (ملاک کم شنوایی، آستانه مساوی یا بیشتر از dBHL 20 در نظر گرفته شد) که این کم شنوایی در بیشتر افراد (95/86%) از نوع حسی عصبی بود. 91/8% از گوش ها تایپ AN را نشان دادند. کم شنوایی با میزان دوز مصرف دفروکسامین در فرکانس 2000 هرتز در گوش چپ ارتباط معناداری داشته (p=0/02) و با مدت زمان مصرف دارو در فرکانس 250 هرتز در گوش راست ارتباط معناداری (p=0/049) مشاهده شد. از نظر جنسی در فرکانس های 250، 4000 و8000 هرتز در مردان افت بیشتری دیده شد.
در این تحقیق، یافته ها حاکی از نقش مصرف دفروکسامین در رشد کم شنوایی در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور می باشد. ارزیابی منظم (دوره ای) شنوایی در همه بیماران مبتلا به تالاسمی ضروری به نظر می رسد. بر اساس یافته های این پژوهش مدت زمان و دوز دفروکسامین باید کنترل شود تا بتوان از بروز کم شنوایی جلوگیری نمود.