بررسی اثربخشی آموزش مهارت های زندگی بر کفایت اجتماعی دانش آموزان کم شنوا

مهارت های زندگی ارتباط زیادی با کفایت اجتماعی کودکان دارند. پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی مهارت های زندگی بر کفایت اجتماعی دانش آموزان کم شنوا در مدارس راهنمایی شهرستان های تهران اجرا شد.
این پژوهش، یک مطالعه آزمایشی با طرح پیش آزمون-پس آزمون و گروه شاهد بود.40 دانش آموز پسر کم شنوا از نوع حسی- عصبی با افت شنوایی در محدوده 35 تا 69 دسی بل در پایه دوم و سوم راهنمایی که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شده بودند در این پژوهش شرکت داشتند. آزمودنی ها به صورت تصادفی به دو گروه 20 نفری تقسیم شدند (یک گروه آزمایش و یک گروه شاهد). گروه آزمایشی، آموزش مهارت های زندگی را در 9 جلسه دریافت کردند در حالی که به گروه شاهد این آموزش ارائه نشد. ابزارهای استفاده شده در این پژوهش آزمون هوشی وکسلر کودکان و پرسشنامه کفایت اجتماعی بود. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیری تحلیل شد.
نتایج تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که آموزش مهارت های زندگی اثر معناداری بر کفایت اجتماعی دانش آموزان کم شنوا دارد (p<0/001). همچنین نتایج، بیانگر اثر مثبت و معنادار آموزش مهارت های زندگی بر همه خرده مقیاس های کفایت اجتماعی (مهارت های شناختی (p<0/01)، رفتاری (p<0/05)، کفایت هیجانی (p<0/01) و آمایه انگیزشی (p<0/01) در این دانش آموزان بود.
آموزش مهارت های زندگی می تواند کفایت اجتماعی دانش آموزان کم شنوا را بهبود بخشد. بنابراین، برنامه ریزی جهت آموزش مهارت های زندگی به دانش آموزان کم شنوا اهمیت ویژه ای دارد.