ارزیابی اثرات طرح های بهسازی ونوسازی بافت های فرسوده درمنطقه 12 شهرتهران

تهران به دلیل استفاده از طرح هایی که بیشتر تقلیدی بوده و تنها مسائل کالبدی را مورد توجه قرارداده است، نتوانسته از فضای با ارزش استفاده بهینه ای را به عمل آورد. منطقه 12 تهران از جمله مناطقی است که ضمن برخورداری از قابلیت های بالقوه در جذب جمعیت شناور با معضل بافت فرسوده مواجه شده است. این منطقه به رغم اجرای طرح های بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده در جهت احیاء بافت فرسوده نتوانسته آن گونه که شایسته قدمت منطقه و توان های موجود آن است، در مسیرتوسعه شهری گامی موثر بردارد. هدف این تحقیق ارزیابی طرح های بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده شهری در منطقه 12 می باشد که از روش تحقیق توصیفی – تحلیلی و به منظور سنجش و تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش های مشاهده، پرسشنامه و مطالعه کتابخانه ای بهره مند شده است، که به بیان مسائل و مشکلات بافت قدیم، ارزیابی و ارائه راهکارهایی در جهت بهسازی و نوسازی آن می پردازد. برخی نتایج حاصل از این تحقیق به قرار زیر است: نوسازی پایدار بدون شناخت و توجه به ساختار کالبدی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی محل امکان پذیر نیست. بدون جلب مشارکت واقعی مالکان این بافت ها، امکان دستیابی به بهسازی مطلوب محقق نخواهد شد.