تبیین محتوای برقراری ارتباط موثر بین تیم درمانی و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه: تجربه پرستاران و خانواده بیماران

برقراری ارتباط موثر با بیماران ویژگی اساسی مراقبت های پرستاری است. با این حال اغلب مطالعات، ارتباط پرستاران با بیماران را ضعیف توصیف کرده اند. شناخت محتوای ارتباط موثر پرستار و خانواده این امکان را فراهم می کند که ارتباط موثرتری بین تیم درمانی و خانواده های بیماران بستری در بخشهای ویژه انجام شود..هدف از این پژوهش تعیین محتو ای برقراری ارتباط موثر بین تیم درمانی و خانواده بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه از دیدگاه تیم مراقبت وخانواده بیماران می باشد.
این مطالعه با رویکرد کیفی و روش تحلیل محتوای کیفی انجام گرفت. مشارکت کنندگان شامل ده نفر از افراد درجه یک خانواده، 8 پرستار،و 4 پزشک در بخش های ویژه بیمارستانهای وابسته به دانشگاه علوم پزشکی کرمان بودند. روش جمع آوری داده ها مصاحبه بدون ساختار و مشاهده بود. مصاحبه ها به صورت بدون ساختار بود. به منظور کسب درک عمیق تر و تایید داده-های حاصل از مصاحبه ها، از روش مشاهده نیز استفاده گردید. مشاهدات بر تعاملات بین تیم مراقبت و خانواده بیماران در حین برقراری ارتباط متمرکز بودند.
تجزیه وتحلیل دست نوشته ها در مورد مشارکت کنندگان درباره برقراری ارتباط منجر به شکل گیری پنج طبقه توجهات معنوی (امید دادن - توجه دادن به خدا و توسل به اعمال دینی و مذهبی)، واکنش عاطفی (همدلی، درک متقابل، القا آرامش، اعتماد)، جلب مشارکت شامل (مشارکت در تصمیم گیری و مشارکت در مراقبت جسمی)، آموزش تعاملی (شناسایی نیاز اطلاعاتی خانواده، پاسخ به نیاز خانواده بیمار و آموزش بیماران) و مشاوره و راهنمایی (مشاوره در انتخاب درمان، مشاوره در انتخاب بهترین مراقبت) شد.
نتایج این تحقیق باعث شناخت محتوای مهمی در فرایند برقراری ارتباط بین تیم مراقبت و خانواده بیماران شد. با شناحت کامل محتوای برقراری ارتباط، ایجاد قوانین و مقررات جدید و بکارگیری روش های خلاق در امر اموزش برقراری ارتباط به تیم مراقبت و اجرای قوانین در عمل و پیاده سازی رویکرد بیمار محور در بالین، می توان برقراری ارتباط موثرتری داشت.