نئولیبرالیسم و خطر در جرم شناسی

«جامعه ی خطر» مفهومی است که با بسیاری از حوزه های دانشگاهی تلاقی پیدا می کند و عبارت است از تصور زمان حال که در آن جامعه از خطر آگاه است. مطابق این مفهوم، سازمان دهی خطر به عنوان شیوه ی اداره ی تمامی مشکلات، هر روز محوریت بیشتری می یابد. به عنوان مثال افزایش خطر در زمینه ی سلامت قابل انکار نیست. زیرا ما همواره در معرض بمباران اطلاعات خطر در مورد رژیم غذایی، نیاز به بررسی تاریخچه ی خانوادگی به منظور شناسایی عوامل خطر، اهمیت ورزش در کاهش خطر سلامتی و مانند آن هستیم. اسناد آماری جمع آوری شده، هم بستگی میان عوامل خطر و نتایج زیان بار را نشان می دهند و بر پیش بینی به منظور پیشگیری از وقوع آسیب تاکید می کنند. همین فرایند درخصوص حمل و نقل وجود دارد. جایی که به عنوان مثال آزمون تصادف مصنوعی برای کاهش خطرسازی وسایل نقلیه انجام می شود. ورزش، امور مالی، ایمنی صنعتی، نظام آموزشی و کنترل جرم همگی توسط فنون کاهش خطر جرم شکل گرفته اند. همان گونه که این گفتار روشن خواهد کرد، در استرالیا، نیوزیلند و تا حد کمتری در انگلستان، سازمان دهی مواد مخدر غیرمجاز می تواند مربوط به شرایط خطری باشد که استعمال مواد نمایان گر آن است و لااقل از لحاظ نظری این کانون توجه می تواند راه حلی از عدالت کیفری که بیشتر مورد قبول واقع شده را تحت سلطه درآورد و یا حتی در مواردی که مداخلات قانونی، منجر به بالارفتن خطر برای استفاده کننده یا دیگران می شود، جایگزین آن شود.