سیاست جنایی پیشگیرانه ناظر بر جرایم منافی عفت در ایران

جرایم منافی عفت به جهت تعرض به حیات مادی و معنوی انسان ها از اهمیت خاصی برخوردار است، به طوری که قانون گذار، سیاست جنایی خاصی را در خصوص پیشگیری از این جرایم در پیش گرفته است. در تقسیم بندی مرسوم جرم شناسی، پیشگیری غیرکیفری به پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی تقسیم می شود.
پیشگیری اجتماعی در جرایم منافی عفت، از طریق مداخله در محیط اجتماعی و شخصی فرد بزهکار صورت می گیرد. جامعه از طریق آموزش و تربیت صحیح و ترغیب افراد در محیط های مختلف اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی، معیار شناخت اعمال خوب و بد را به فرد القاء کرده و قدرت ارزیابی عملکرد خویش را در هنگام مواجهه با جرایم منافی عفت به وی می آموزد.
در پیشگیری وضعی از جرایم منافی عفت، با ایجاد تغییراتی در شرایط پیرامونی و اوضاع و احوال موقعیت ارتکاب جرم، از طریق دشوار کردن و کاهش فرصت های ارتکاب جرم و از بین بردن جذابیت های لازم که محرک فرد به ارتکاب جرم است و افزایش خطر ارتکاب جرم، موقعیت ها و فرصت های ارتکاب جرم تضعیف و در نهایت از ارتکاب جرایم منافی عفت پیشگیری می شود. سیاست های پیشگیرانه، در عمل چندان کارآیی لازم را نداشته و برای مبارزه با پدیده بزهکاری و پیشگیری از آن باید در ابتدا ریشه ها و دردها را شناسایی کنیم و سپس درصدد پیداکردن روش های درمان آن برآییم. مادامی که علل، انگیزه ها و اسباب ارتکاب جرم وجود دارد، پیشگیری معنایی نخواهد داشت.