بررسی غلظت آرسنیک در آب، رسوب، گیاه نی و ماهی کاراس در تالاب زریوار

در تحقیق حاضر به بررسی غلظت آرسنیک در بخش های مختلف پناهگاه حیات وحش تالاب زریوار واقع در استان کردستان پرداخته شده است. بخش های مورد مطالعه شامل آب، رسوب سطحی، گیاه نی (Phragmites australis) و ماهی کاراس (Carassius auratus) می باشند. نمونه برداری در اردیبهشت سال 1390 و از تعداد شش ایستگاه انجام شد که دو ایستگاه فاقد پوشش گیاهی بودند. نمونه های ماهی نیز بدون در نظر گرفتن ایستگاه ها و فقط از بخش شرقی تالاب برداشت شد. جهت هضم نمونه ها بر حسب نوع نمونه از HNO3، HCl و HClO4 استفاده گردید و قرائت تمامی نمونه ها با استفاده از بخش کوره دستگاه جذب اتمی انجام شد. نتایج نشان داد که اگرچه میانگین غلظت آرسنیک در آب (n.d)، ماهی کاراس (mg kg-1 w.w. 0/41) و گیاه نی (mg kg-1 w.w. 0/16) کمتر از استاندارهای جهانی است اما در رسوبات (mg kg-1 d.w.6/30) در محدوده نسبتا آلوده قرار دارد (بخصوص در بخشهای شمالی و شرقی). نتایج بررسی همبستگی بین غلظت آرسنیک در رسوب با عمق نمونه برداری نشان داد که با افزایش عمق، غلظت کاهش می یابد (0/59- = r). همچنین نتایج این تحقیق نشان داد که ارتباط مثبت و معنی داری بین طول کل ماهی کاراس و غلظت آرسنیک موجود در بافت عضله وجود دارد (0/65= r)، بعبارتی در ماهی های بزرگتر، غلظت آرسنیک بیشتر از ماهی های کوچک و نابالغ است.