بررسی تاثیر زاویه آبشکن با جداره رودخانه بر پدیده آبشستگی

رودخانه ها در مسیر روند تکاملی خود همواره دستخوش تغییر و تحول و دگرگونی بوده اند. فرسایش جداره ها و بستر رودخانه و رسوب گذاری در قسمت های دیگر، تخریب سواحل رودخانه و نیز بروز طغیان های فصلی، اغلب خسارت های جبران ناپذیری را به ساکنین حاشیه رودخانه و تاسیسات اطراف آن وارد می سازد. روش های مختلف عملیات ساماندهی رودخانه به منظور کاهش خسارت ها و نیز بهره برداری مناسب از امکانات رودخانه، به تناسب نوع و شرایط آن انجام می گیرد. از جمله این روش ها، منحرف کردن جریان رودخانه یا کاهش سرعت جریان در نزدیکی ساحل است. آبشکن ها از مهم ترین سازه هایی هستند که در رودخانه بدین منظور ساخته می شوند. یکی از مهم ترین پارامترهایی که در طراحی آبشکن ها نقش مهمی ایفا می کند، حداکثر عمق آبشستگی است. همچنین بسیاری از سازه های هیدرولیکی ساخته شده در رودخانه ها به علت آبشستگی زیاد در اطراف و پایین دست آن ها در مواقع عادی و سیلابی تخریب شده و خسارت های جبران ناپذیری به بار آورده اند. در این مقاله سعی بر آن شده تا پدیده آبشستگی در سه حالت جاذب، عمود و دافع استقرار آبشکن نسبت به جدار رودخانه مورد بررسی قرار گرفته و نتایج قابل قبولی در این رابطه به دست آید.