دیپلماسی علمی اسراییل و بحران مشروعیت

با شکل گیری رژیم صهیونیستی، این رژیم همواره با تهدید هویتی و موجودیتی روبه رو بود. به همین دلیل، از راه های سیاسی و نظامی سعی درحل این بحران ها نمود، اما با گذشت حدود شش دهه از شکل گیری آن، نه تنها به موفقیتی دست نیافت، بلکه از درون جامعه خود، دچار بحران مشروعیت نیز شد و به تدریج جریانی انتقادگرا در اسراییل رشد کرد که تردید و تشکیک در اصول و اهداف صهیونیسم را وجه همت خود قرار داد. این جریان که پساصهیونیسم هم نامیده می شود، به دنبال این بود تا مشکلات مشروعیتی و هویتی رژیم صهیونیستی را در میان اعراب و جهانیان و همچنین خود یهودیان رفع کند و چهره آن را نزد افکار عمومی و همسایگان ترمیم سازد. هدف این نوشتار پاسخ به این سوال است که رژیم صهیونیستی با توجه به انتقادهایی که از مبانی فکری صهیونیسم در قرن 21 به وجود آمد، چه راه کارهایی را برای خروج از چالش های مشروعیتی و هویتی خویش مدنظر قرا داده است؟ نویسنده برای پاسخ به آن، در پی اثبات این فرضیه است که از سال 2000 به بعد، رژیم صهیونیستی برای ترمیم چهره خود به خصوص در میان اعراب و منطقه خاورمیانه و تامین مشروعیت و امنیت موجودیت خود رو به دیپلماسی علمی آورد که از راه کارهای آن، ارایه بورس های تحصیلی به اعراب، برگزاری سمینارها و همایش های مشترک با دانشمندان عرب، ارایه خدمات پزشکی و آموزشی درخاورمیانه بوده است.