تفسیر هرمنوتیکی قرآن با تاکید بر نقد روشنفکران داخلی ایران

هرمنوتیک یکی از دانش هایی است که تاثیر فراوان در مطالعات دینی داشته است. این دانش در طول تاریخ تغییرات بسیار گسترده ای در «الهیات مسیحی»، تاثیر داشته است.
با توجه به روش مطالعاتی اسنادی کوشش شد از تمامی منابع در این مورد بهره برداری شود.
روشنفکران ایرانی بعد از انقلاب از دستاوردهای جریان خاصی در هرمنوتیک؛ یعنی هرمنوتیک فلسفی، برای نقد دستاوردهای مفسران مسلمان و نقد سنت بسیار، سود جسته اند. نگارنده، در این جستار نخست به بیان «هرمنوتیک» و تحولات آن پرداخته و ادعاهای اصلی «هرمنوتیک فلسفی» را بیان کرده، و سپس، در بخش دیگر به بیان ادعاهای روشنفکران داخلی در این ارتباط پرداخته و ادعاهای آن ها را به نقد کشیده است.
مهم ترین نقدهای این ادعاها عبارتند از: نسبیت گرائی، اهمیت قصد گرائی در فهم متون دینی، تعین معنای قرآن و وحیانیت آن، تفسیر به رای.