رتبه بندی و تحلیل پراکندگی جغرافیای جرائم در شهرستان های استان ایلام با استفاده از الگو های تصمیم گیری چند معیاره

یکی از مسائل مهم در شهرها، افزایش میزان جرائم است و احساس امنیت را که یکی از نیازهای روحی انسان و از مهم ترین شاخص های کیفیت فضا است با چالش مواجه کرده است. از ارکان مهم در مدیریت بهینه شهرها، تحلیل فضایی مناطق جرم خیز است. بررسی و تحلیل پراکندگی فضایی مناطق جرم خیز به عنوان نخستین گام در برنامه ریزی برای کنترل جرائم از اهمیت قابل توجهی برخوردار است. بنابراین هدف از این پژوهش رتبه بندی نواحی جرم خیز و همچنین بررسی نسبت جرم به تراکم جمعیت در استان ایلام با استفاده از الگو های تصمیم گیری چند معیاره در محیط سامانه اطلاعات جغرافیایی (GIS) است. روش پژوهش، توصیفی- تحلیلی است. داده های مورد استفاده نیز مربوط به سالنامه آماری استان (فصل امور قضایی) در سال 1390 است. یافته های پژوهش نشان می دهد که شهرستان ایلام رتبه نخست را به خود اختصاص داده و به عنوان کانون اصلی جرائم صورت گرفته در استان می باشد. شهرستان آبدانان در رتبه دوم و شهرستان های دره-شهر و دهلران در رتبه سوم کانون های جرائم استان قرار دارند. همچنین ارتباط بین فراوانی جرائم و متغیر زمینه ساز تراکم جمعیت، با استفاده از GIS مورد ارزیابی قرار گرفت که نتایج نشان می دهد بیشترین تراکم جرم در جمعیت، به ترتیب در شهرستان های ملک شاهی، ایوان و دهلران به چشم می خورند. کمترین نسبت جرم به جمعیت نیز در شهرستان های ایلام و آبدانان دیده می شود که نشان دهنده رابطه مستقیم و مثبت بین نسبت جرائم و تراکم جمعیت است. در مجموع نتایج حاصله با مطالعات نظری و تجربی پیشین، همخوانی دارد.