رویکرد عدالت ترمیمی در پیشگیری از تکرار جرائم ناشی از نفرت

هدف از این پژوهش بررسی رویکردها و برنامه های عدالت ترمیمی در مقابله با جرائم ناشی از نفرت است. بسیاری از پژوهشگران حوزه جرم شناسی و عدالت ترمیمی، بر این باورند که برخی از جرائم جدی و سنگین، مانند جرائم ناشی از نفرت، جرائم سازمان یافته، تجاوز به عنف و...، فراتر از ظرفیت های بالقوه و بالفعل عدالت ترمیمی است و عدالت ترمیمی تنها در جرائم خرد و با درجه اهمیت متوسط و پایین، قادر به حل و فصل جرائم است. مسئله این است که، آیا رویکردهای عدالت ترمیمی تنها در جرائم سبک و کم اهمیت قابلیت حل و فصل دعاوی را دارد؟
در پاسخ به این سوال، این فرض مطرح می شود که رویکردهای عدالت ترمیمی، قادر به مقابله با بسیاری از جرائم خطرناک و جدی هستند. اهمیت و ضرورت این بحث از آنجا آغاز می شود که امروزه در بسیاری از جرائم مهم، مانند جرائم ناشی از نفرت و یا جرائمی نظیر آدم ربایی، رویکردهای کیفری و بازدارنده پلیسی، به تنهایی قادر به حل مشکلات نیست و قانونگذاران ناچار هستند تا از رویکردهای خشک قانونی فاصله گرفته و هرچه بیشتر، با رویکردهای پیراحقوقی و پیراقانونی نظیر مذاکرات صلح، به مقابله با جرم و انحراف برخیزند.
با توجه به برخی از پژوهش های صورت گرفته در این حوزه و همچنین دستاوردهای آن در زمینه مقابله با جرائم مهمی مانند جرائم ناشی از نفرت، تجاوز به عنف و...، نگارنده به این نتیجه دست می یابد که از طریق رویکردهای حاصل از آموزه های عدالت ترمیمی، می توان به مقابله با این جرائم نیز برخواست. همچنان که برخی پژوهش های صورت گرفته در این زمینه که به آنها خواهیم پرداخت، این امر را اثبات کرده است. این پژوهش به لحاظ روش تحقیق، به صورت توصیفی- تحلیلی و به لحاظ روش گردآوری اطلاعات، به شیوه کتابخانه ای صورت گرفته است.