تهیه و شناسایی الیگومرهای سیلوکسانی دارای عاملیت های وینیل و متاکریلات

در این مطالعه، پیش سازهای غیرآلی تترااتوکسی اورتوسیلان، وینیل تری متوکسی سیلان و 3-متاکریلوکسی پروپیل تری متوکسی سیلان با استفاده از فرایند سل-ژل و با هدف استفاده در پوشش های هیبریدی پلیمریزه شدند. الیگومرهای حاصل توسط آنالیزهای طیف سنجی مادون قرمز (FTIR) و رزونانس مغناطیس هسته ای (NMR) اتم سیلیسیوم و هیدروژن به دقت شناسایی شدند. به علاوه با استفاده از کمی کردن طیف های رزونانس مغناطیس، میزان پیشرفت واکنش ها محاسبه شد و اثر ساختار پیش سازها بر درجه تراکم واکنش های سل-ژل بررسی گردید. نتایج نشان داد که پیش ساز TEOS که عاملیت الکوکساید بیشتری در ساختار خود دارد، بیشترین پیشرفت واکنش را در مقایسه با الیگومرهای دیگر داشته است. در مقایسه ی VTMS و MPS، نتایج نشان داد که عامل ممانعت فضایی مهم ترین عامل تعیین کننده ی سرعت و میزان پیشرفت واکنش ها بوده است. به گونه ای که نهایتا الیگومر VTMS، درجه ی تبدیل بالاتری نسبت به MPS داشته است. در مورد مخلوط های دوتایی و سه تایی هم همین روند مشابه دیده شده است.