پیشنهاد روشی برای پهنه بندی اقلیمی ایران بر مبنای پتانسیل تهویه طبیعی (مطالعه موردی: شهر یزد)

تقسیم بندی اقلیمی یکی از ابزارهای مفید در سازماندهی اطلاعات مختلف در شرایط مشابه است. تاکنون انواع مختلفی از تقسیم بندی های اقلیمی با اهداف متفاوت بر گستره کشور ایران پیشنهاد شده است. در زمینه طراحی ساختمان، وجود تقسیم بندی های مناسب با اهداف معماری، نقش مهمی در ایجاد ساختمان های منطبق با شرایط اقلیمی و میزان بهینه مصرف انرژی ایفا می کند. این مقاله با بررسی تقسیم بندی های اقلیمی موجود به تحلیل کارایی و کاستی های هر سیستم در طراحی ساختمان و معماری پرداخته است. از جمله این کاستی ها می توان به عدم توجه به تفاوت در محدوده آسایش حرارتی و میزان نیروهای محرکه باد در مناطق مختلف اشاره کرد. در نهایت با توجه به کاستی های موجود در سیستم های ذکر شده، روشی جهت پهنه بندی جدید اقلیمی ایران بر اساس پتانسیل تهویه طبیعی پیشنهاد گردیده است. بدین منظور اتاقی از یک ساختمان اداری در شهر یزد با ویژگی های متداول ساخت، ابعاد و مصالح با استفاده از نرم افزار انرژی پلاس شبیه سازی شده و در دو ماه آوریل و ژوئیه، به عنوان دو ماه نمونه با شرایط دمایی به ترتیب معتدل و گرم مورد بررسی قرار گرفته است. مقایسه تطبیقی رفتار حرارتی ساختمان در چهار حالت بدون تهویه، تهویه روزانه، تهویه شبانه و تهویه روز و شب بهترین استراتژی تهویه ومیزان آن را در هر ماه نشان می دهد. به این ترتیب با انجام شبیه سازی های مشابه، در سایر شهرها می توان بر اساس نوع تهویه و میزان آن (پتانسیل تهویه) به دسته بندی شهرهای مشابه پرداخت. چنین تقسیم بندی با ارائه تصویری مطابق از پتانسیل های موجود با واقعیت، رهنمودهایی مفید را برای معماران، جهت طراحی ساختمانی با بهره مندی از تهویه طبیعی و با حداقل نیاز به سیستم های سرمایش و گرمایش مکانیکی، فراهم می نماید.