افزایش مشابه بیان ژن PGC-1α در عضله نعلی رت های نر سالم در پی تمرین تناوبی با شدت بالا و تمرین هوازی

هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر هشت هفته تمرین تناوبی شدید (HIIT) و تمرین هوازی (AT) بر بیان ژنPGC-1α در عضله نعلی رت های نر بالغ سالم است.
روش پژوهش: به همین منظور 18 سر رت نر ویستار تهیه و تصادفی به سه گروه HIIT (n=6)، گروه AT (n=6) و گروه کنترل (n=6)تقسیم شدند. پس از دو هفته آشنایی رت ها، برنامه های تمرینی به مدت هشت هفته اجرا شد. اجرای HIIT شامل شش دقیقه گرم کردن با شدت 50-60درصد VO2max، سه تناوب چهار دقیقه ای با شدت 100- 90درصد VO2max و دو دقیقه ای با شدت 60- 50درصد VO2max و شش دقیقه سرد کردن با شدت60-50درصد VO2max و پروتکل AT شامل شش دقیقه گرم کردن با شدت60-50درصد VO2max، بدنه اصلی 30 دقیقه با شدت75-70درصد VO2max و شش دقیقه سرد کردن با شدت60-50درصد VO2max بود. 24 ساعت پس از آخرین جلسه تمرین، نمونه های عضلانی استخراج و میزان بیان متغیر مربوطه به روش RT-PCR سنجیده شد.
نتایج نشان داد، هشت هفته اجرای HIIT وAT هر دو، موجب افزایش معنی دار بیان ژنPGC-1α شد (0/05≥P) و بین تاثیر اجرای دو نوع تمرین بر بیان ژن PGC-1α اختلاف معنی داری وجود نداشت.
با توجه به یافته های پژوهش حاضر، اجرای HIIT و AT هر دو باعث افزایش تقریبا یکسان بیان ژن PGC-1α در عضله نعلی رت های سالم می شود.