بهینه سازی کال زایی و باززایی دو رقم برنج ایندیکا (.Oryza sativa L) در شرایط فقدان پرولین جهت کاهش تغییرات ناخواسته بر acetyl-1-pyrroline-2 و سایر مواد موثر در عطر برنج

در اکثر مطالعات انتقال ژن های گیاهی، استفاده از پرولین و سایر اسید های آمینه در محیط کشت، یکی از عوامل موثر بر موفقیت و افزایش میزان کالوس زایی و کاهش زمان آن می باشد. افزودن این اسید آمینه در محیط کشت کالوس زایی با توجه به ماهیت تاثیر گزارش بر مواد موثر در متابولیت های ثانویه دخیل در عطر برنج، می تواند منجر به ایجاد تاثیرات ناخواسته ای در نتایج حاصل از انتقال ژن های مربوط به ترکیبات معطری نظیر (2-acetyl-1-pyrroline (2AP گردد. از طرف دیگر کمبود این اسید آمینه و سایر اسید های آمینه می تواند سبب کاهش شدید درصد کالوس زایی و باززایی گردد. در این مطالعه، قابلیت کالوس زایی دو رقم برنج شامل Ambemohar 157 و Indrayani از ارقام indica بدون حضور پرولین در محیط کشت پایه MS، حاوی سطوح مختلفی از هورمون 2،4-D مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاکی از آن است که افزودن 2،4-D تا مقدار 2.5 میلی گرم در لیتر برای واریتهAmbemohar157 و 4 میلی گرم در لیتر برای واریته Indrayani می تواند منجر به تولید حداکثری کالوس شده و جایگرینی مناسب برای استفاده از پرولین در محیط کشت القای کالوس باشد. بالاترین درصد باززایی برای رقم Ambemohar157 در 2 میلی گرم در لیتر (Benzylaminopurine (BAP و برای رقم Indrayani در 3 میلی گرم در لیتر BAPمشاهده شد. همچنین مشاهده شد که با افزودن پرولین به مقدار 500 میلی گرم در لیتر به محیط کشت، میزان پرولین آزاد در کالوس های تولید شده در هر دو رقم بین 12 تا 14 برابر بیشتر شد.