نگارش تاریخ هنر و رویکردها و روش های آن

تاریخ هنر، ما را در دست یابی به بررسی و مطالعه آثار هنری از زوایای مختلف، همچون روان کاوی، روان شناسی، زیباشناسی و فلسفه هنر یاری رسان است. نیز تاریخ هنر ما را در شناخت بهتر پدیده های هنر راهبر می گردد زیرا تاریخ هنر در مطالعه و بررسی آثار هنری با روش ویژه اش ضمن تاریخ نگاری، سبک و مکتب، آثار موردنظر را معین و مشخص می کند که البته تاثیر و اهمیت آن از آن جهت است که توانایی مشاهده موضوع ها را از دریچه روان شناسی، جامعه شناسی و تاریخ دارد. هنر در هر دور های وظیفه سازنده ای دارد که از لحاظ تزئینی و تاریخی قابل بحث است و این تاریخ هنر است که از ورای نقش های ساده تزئینی هر اثر، مفاهیم و معانی دیگر را بیرون کشیده و روشن می نماید و به همین دلیل است که فلسفه و تاریخ هنر همراه یکدیگر در مطالعه هر اثر هنری به کار گرفته می شوند تا هرچه بیشتر به واقعیت نزدیک شوند. جاناتان هریس نیز در کتاب تاریخ هنر نو از وجود قطبی مخالف یا دس تکم تضادی آشکار صحبت می کند و همچنین گه گاه در مقام نماینده تاریخ نگاران رادیکال هنر، مدعی می شود که اصول و روش تحلیلی درست را به نوعی شفاف و مشخص می داند و حتی عنوان می دارد که هرگونه تاریخ نگاری هنر رادیکال راستین است. این مقاله به بررسی نظریات مطر حشده در کتاب تاریخ هنر نو م یپردازد و بر اساس آن، تحلیلی از وضعیت تایخ هنر نویسی در جامعه هنری ایران ارائه می دهد.