نقد کتاب علف

کتاب علف؛ داستان های شگفت و نا گفته، نوشته بهمن مقصودلو درباره سه آمریکایی به نام های مریان سی.کوپر Merian C. Cooper، ارنست شودساک Ernest Schoedsack و مارگریت هریسن Marguerite E. Harrison؛ چگونگی آشنایی آنها با یکدیگر و سفرشان به ایران در سال 1924 است که به ساخته شدن فیلم علف انجامید. کتاب تا آنجا که ممکن بوده، خواننده را با سازندگان اولین فیلم بلند سینمای ایران آشنا کرده و اطلاعات مهمی درمورد ساختن فیلم بیان می کند اما تمرکز بیش از حد بر هر حادثه کوچکی در زندگی سه فیلمساز، علاوه بر اینکه موجب طولانی شدن کتاب شده، آن را از رسالت اصل یاش که آشنا کردن خواننده با فیلم علف است دور می کند تا جایی که به زحمت می توان گفت یک سوم کتاب مرتبط با ساختن فیلم علف است و بدین ترتیب بقیه حجم کتاب به داستان زندگی سازندگان فیلم اختصاص یافته است. اگرچه مقصودلو و بسیاری از منتقدان دیگر با نگاهی ستایش آمیز و با شیفتگی از فیلم علف یاد می کنند؛ اما نگاه ا گزوتیک، نحوه مواجهه سازندگانش با ایل بختیاری به عنوان مردمانی فراموش شده که توسط فیلمسازان کشف شده اند و حتی عقاید نژادپرستانه آنها که در کتاب مقصودلو نیز گوشه هایی از آن آشکار است، خوانندگان کتاب را ترغیب می کند که از دریچه ای دیگر به کتاب نگاه کنند. در این نقد بعد از معرفی نویسنده و خلاصه کوتاهی از فصل های کتاب، در کنار نقل قول هایی از کتاب سعی شده نگاه قوم مدارانه فیلمسازان به ایران و ایل بختیاری با روحیه استعمارگری دوران و نگاه شر قشناسانه مقایسه شود.