سبک شناسی زبانی داستان های کوتاه جلال آل احمد

سبک واقعیتی زبانی است و سرچشمه این واقعیت در گزینش های زبانی نویسنده نهفته است. مطالعات سبک شناسی می تواند در درک بهتر متون ادبی راهگشا باشد. تحقیق حاضر، به توصیف و بررسی ویژگی های زبانی داستان های کوتاه جلال آل احمد می پردازد. نگارنده سعی دارد تا برخی از ویژگی های آوایی، واژگانی و نحوی نثر آل احمد را تعیین کند. بدین منظور بیست داستان کوتاه آل احمد، براساس روش پیشنهادی رایت و هوپ (1996) بررسی شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد که آل احمد در داستان های کوتاهش، سبکی عامیانه دارد. این یافته، با شواهدی آوایی، واژگانی و نحوی در داستان های کوتاه آل احمد تایید می شود. فرآیندهای واجی همانند حذف واج ها و هجاها، کاربرد واژه ها و اصطلاحات گونه گفتاری و استفاده از اسامی و صفات ساده (بسیط) و کاربرد فراوان جملات مرکب و معلوم از مهمترین مشخصه هایی هستند که در این تحقیق مشخص و به عنوان شواهدی در تعیین سبک آثار آل احمد معرفی شده اند. این سبک منحصربه فرد حاصل گزینش های فردی و سلیقه ای او، از محور جانشینی زبان فارسی و چینش آن ها در محور همنشینی است.