تحلیل هارمونیکی فشار جو (مطالعه موردی: در تهران و بابلسر)

فشار جو یکی از فراسنج های هواشناختی است که اندازه گیری صحیح، دقیق و تبدیل درست آن در یک تراز ثابت از اهمیت ویژه ای در هواشناسی و برخی از علوم برخوردار است. تحلیل هارمونیکی که یکی از روش های آشکارسازی تناوب ها در سری های زمانی منجمله سری های زمانی متغیرهای جوی است، در یک بررسی موردی برای فشار جو در ایستگاه های تهران مهرآباد واقع در منطقه داخلی فلات ایران و بابلسر واقع در منطقه پست ساحلی دریای خزر در دوره زمانی 2007-1961 انجام می گیرد. برخی دیگر از ویژگی های این عنصر نیز در دوره فوق الذکر مورد بررسی قرار می گیرد. در این بررسی دو هارمونیک اول به خوبی تغییرات میانگین ماهانه فشار تراز دریا (QFF) را برآورد می نمایند. در تهران (بابلسر) سهم واریانس حاصل از هارمونیک اول 7/96 درصد (9/93 درصد) و سهم دو هارمونیک اول 6/99 درصد (4/99 درصد) می باشد. در بررسی تغییرات طبیعی میانگین های سالانه فشار QFE و QFF نیز مدل های چند جمله ای در مقایسه با مدل های خطی، نمایی، توانی و لگاریتمی برازش بهتری را نشان می دهند. در دوره مورد مطالعاتی فوق الذکر، چند جمله ای درجه چهارم (475/0=r) برای QFE تهران بهترین برازش و چند جمله ای درجه پنجم (69/0=r) برای QFE بابلسر بهترین برازش را نشان می دهد. برای تحلیل QFF روزانه، از دیدبانی های سینوپتیکی (همدیدی) با فاصله زمانی 3 ساعته استفاده شد. تحلیل فوریه این فشارها نشان داد که در تهرآن هارمونیک اول (تغییرات شبانه روزی) غالب بر هارمونیک دوم (تغییرات نیمه شبانه روزی) و در بابلسر هارمونیک دوم غالب بر هارمونیک اول است. تناوب های شبانه روزی و نیمه شبانه روزی فشار در تهران به ترتیب 56 و 43 درصد و در بابلسر به ترتیب 47 و 52 درصد از کل واریانس را پوشش می دهند. زاویه فاز هارمونیک های اول و دوم در تهران 5/22- و 2/1- و در بابلسر 1/41- و 1/7- می باشد.