اثر بخشی آموزش کسب معنا بر حیطه های کیفیت زندگی مادران دارای فرزند با نیاز ویژه

هدف پژوهش حاضر تعیین اثر بخشی آموزش کسب معنا بر بهبود حیطه های کیفیت زندگی مادران دارای فرزند با نیاز ویژه شهر برازجان بود. نمونه اولیه این پژوهش شامل 222 نفر بودند که پس از اعلام آمادگی جهت شرکت در پژوهش، پرسشنامه کیفیت زندگی سازمان بهداشت جهانی را تکمیل نمودند. از کسانی که نمره آنها در پرسشنامه کیفیت زندگی یک انحراف معیار پایین تر از میانگین بود 40 نفر به روش تصادفی انتخاب و مجددا به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و کنترل(در هر گروه 20 نفر) گمارده شدند. گروه آزمایش به صورت هر هفته یک بار در معرض 10 جلسه 90 دقیقه ای آموزش کسب معنا قرار گرفتند. در پایان همزمان از هر دو گروه پس آزمون گرفته شد و پس از گذشت یک ماه آزمون پیگیری انجام شد. داده های حاصل از پژوهش با استفاده از روش کوواریانس چندمتغیری و تک متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته های پژوهش نشان داد که آموزش کسب معنا بر بهبود حیطه های کیفیت زندگی: سلامت جسمانی، سلامت روان و روابط اجتماعی اثر دارد اما بر خلاف انتظار بر حیطه سلامت محیط تاثیری ندارد. پیگیری با فاصله یک ماه، سودمندی آموزش کسب معنا را بر حیطه های کیفیت زندگی نشان داد.