بررسی فقهی بایدها و نبایدهای تربیت عاطفی فرزندان در سبک زندگی اسلامی ی رسانی به دیگران برای نیکی به تقواپیشگی

جهاد فرهنگی در جامعه اسلامی از خانواده آغاز می شود. والدین به عنوان اولین مربیان هر انسانی نقش بسزایی در ایجاد امنیت روانی و ساختن جامعه سالم دارند. یکی از مهم ترین جهات تهاجم فرهنگی غرب متزلزل کردن کانون خانواده و در نتیجه تربیت انسان های بدون عاطفه و خودمحور است. از این رو، شناخت روش های صحیح تربیت عاطفی فرزندان و به کار بستن آن ها در خانواده تاثیر مستقیم در خنثی سازی تهاجم فرهنگی غرب دارد. اگرچه تلاش های مکتوبی با رویکرد توصیفی در بیان تربیت عاطفی وجود دارد، توجه به بایدها و نبایدهای تجویزی فقهی در تربیت عاطفی مغفول مانده است. در این مقاله سعی شده است با استفاده از قواعد عمومی تربیت و همچنین اصول و روش های تربیتی مصرح در متون دینی، الزامات تربیت عاطفی فرزندان با به کار بردن روش اجتهادی، اصطیاد گردد. بر اساس این پژوهش، از جمله اقدامات ایجابی که بر عهده والدین قرار داده شده است، محبت کردن به فرزندان، اکرام آنان به ویژه دختران و رحم بر فرزندان است. در مقابل، والدین باید از تبعیض بدون دلیل بین فرزندان، قهر و آزار دادن روحی و جسمی آنان خودداری نمایند.