نقش جنس و نقش های جنسیتی بر خود کارآمدی ریاضی

هدف اصلی این پژوهش بررسی نقش جنس و نقش های جنسیتی در خود کارآمدی ریاضی است. روش تحقیق از نوع علی- مقایسه ای است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان سال اول دبیرستان های شهرستان سقز است که در سال تحصیلی 90-89، بر حسب آمار ارائه شده 4075 می باشند. نمونه آماری تحقیق با حجم 200 نفر (100 نفر دختر و 100 پسر) به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب گردید. برای گردآوری اطلاعات از دو پرسشنامه استاندارد استفاده شد. پرسشنامه نقش جنسیتی «بم» که میزان پایایی برای آن از طریق ضریب آلفای کرونباخ (76/0) به دست آمد. برای اندازه گیری خودکارآمدی ریاضی از پرسشنامه (KD-RIS) استفاده شد. پایایی این آزمون نیز 86/0 به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از میانگین، انحراف معیار، t مستقل، تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی از قبیل میانگین، انحراف معیار، t مستقل، تحلیل واریانس دو طرفه استفاده شد. یافته های پژوهش نشان می دهد که جنس موجب تفاوت در میزان خودکارآمدی ریاضی نمی شود(56/0=p) ، نقش جنسیتی موجب تفاوت در میزان خودکارآمدی ریاضی است(01/0>p) همچنین فرضیه مربوط به نقش تعامل جنس و نقش جنسیتی در میزان خودکارآمدی ریاضی رد شد(31/0=p). بنابراین می توان بیان کرد که آندروژنی و خودکارآمدی دو تا خصوصیت مثبت هستند که می توانند همدیگر را پیش بینی کنند یعنی با احتمال زیاد می توان گفت افراد آندروژنی نسبت به سایر گروه های (مردانگی، زنانگی) احتمالا در تکمیل تحصیلات به خصوص در رشته های مرتبط با ریاضیات موفق تر خواهند بود.