بررسی تاثیر الگوی توانمندسازی خودمدیریتی بر وضعیت توانمندی سالمندان مبتلا به پرفشاری خون

بیش از 80% از سالمندان دارای حداقل یک بیماری مزمن می باشند، که نزدیک به نیمی از آنان از پرفشاری خون رنج می برند. این بیماری با وضعیت توانمندی سالمندان ارتباط تنگاتنگی دارد، که در صورت عدم کنترل موجب ناتوانی های مختلف می شود؛ به همین دلیل توجه به توانمندسازی افراد سالمند، یک ضرورت محسوب می شود. هدف از مطالعه حاضر تعیین تاثیر الگوی توانمندسازی خودمدیریتی بروضعیت توانمندی سالمندان مبتلا به پرفشاری خون است.
پژوهش حاضر یک مطالعه کارآزمایی بالینی است، که روی سالمندان مبتلا به پرفشاری خون شهر بوشهر اجرا شد. 60 سالمند مبتلا به پرفشاری خون با استفاده از نمونه گیری تصادفی انتخاب و به دو گروه آزمون و کنترل تخصیص داده شدند. مداخله در 5 مرحله (خودآگاهی وشناخت ازسطح عملکرد و انتظارات ازخود توسط مددجو، هدف گذاری مطلوب توسط مددجو، برنامه ریزی، اصلاح ساختار و ارزشیابی) بر اساس الگوی توانمندسازی صورت گرفت. داده ها با استفاده از ابزار محقق ساخته اطلاعات جمعیت شناختی و توانمندسازی دارای روایی 82/0 و پایایی 84/0 قبل و 1.5 ماه بعد از مداخله جمع آوری شده و با نرم-افزار SPSS v.18 در سطح معناداری 05/0 با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی مستقل و تی زوج تجزیه و تحلیل شد.
مقایسه میانگین نمرات شرکت کنندگان قبل از مداخله توانمندسازی خودمدیریتی بین گروه های آزمون و کنترل به ترتیب با میزان 25/64 و 55/64 بود که معنادار نبود(89/0=P) اما بعد از مداخله اختلاف نمرات قبل با بعد بین دو گروه آزمون و کنترل به ترتیب 04/85 و 07/64 بود که از نظر آماری تفاوت معناداری مشاهده شد(0001/0=P).
یافته های پژوهش، حاکی از آن است که بکارگیری الگوی توانمندسازی خودمدیریتی، در جهت بهبود وضعیت توانمندی سالمندان مبتلا به پرفشاری خون موثر است. لذا با اجرای برنامه های توانمندسازی برای سالمندان مبتلا به بیماری های مزمن، می توان از بسیاری مشکلات آنان پیشگیری و در جهت ارتقا توانمندی آنان گام برداشت.