تاثیر تدابیر پیشگیری غیرکیفری بر تغییر نرخ تخلفات رانندگی پس از اجرای قانون مصوب سال 1389

مجموعه قواعد و مقررات و ب هطورکلی قانون ب هعنوان نماینده و نمودی از تدابیر و تفکرها، تبیی نکننده اصول و مبانی و اهداف سیاست جنایی است و البته قانون مه مترین منبع یک سیاست جنایی مطلوب نیز محسوب م یشود. این تحقیق به دنبال بررسی میزان اثر تدابیر قانو نگذار در حوزه پیشگیری غیرکیفری بر تغییر نرخ تخلفات رانندگی پس از اجرای قانون رسیدگی به تخلفات رانندگی م یباشد. پیشگیری غیرکیفری، مجموعه اقداماتی است که از طریق کاهش یا ازبی نبردن علل جر مزا و نامناسب نشا ندادن موقعی تهای ارتکاب جرم درصدد جلوگیری از ر خدادن بزه است. هدف از این تحقیق، تعیین این موضوع است که کدام دسته از اقدامات غیرکیفری قانونی در تغییر نرخ تخلفات رانندگی تاثیر داشته است. این پژوهش ازنظر هدف در زمره پژوه شهای کاربردی قرار م یگیرد و از جنبه نحوه گردآوری داد ه ها از نوع توصیفی- پیمایشی است. ابزار تحقیق پرس شنامه بوده که از روایی و پایایی لازم برخوردار بوده و در جامعه آماری شامل کارشناسان عالی تصادفات تهران بزرگ به تعداد 71 نفر ب هصورت تما مشمار توزیع و نظرسنجی شده است؛ سپس داد ه های ب هدس تآمده موردتجزی هوتحلیل قرار گرفته است. یافت ه های این تحقیق حاکی از آن است که تدابیر قانونی پیشگیرانه غیرکیفری درزمینه پیشگیری اجتماعی و پیشگیری وضعی تاثیر زیادی در تغییر نرخ تخلفات رانندگی داشته است. در این زمینه بنا به نتایج تحقیق، کاهش عوامل محرک ارتکاب تخلفات رانندگی در بخش پیشگیری وضعی و مولف ه های مربوط به پیشگیری اجتماعی رشدمدار در بخش پیشگیری اجتماعی، بیشترین تاثیر را در تغییر نرخ تخلفات رانندگی داشت هاند.