رابطه بین جهت گیری های ارتباطی خانواده و احساس تنهایی: بررسی نقش واسطه ای هویت معنوی

هویت معنوی به عنوان تعریف و شناسایی خود بر اساس معنویت و تجارب معنوی، معرفی شده است. پژوهش حاضر در قالب یک مدلی علی نقش واسطه ای هویت معنوی را در ارتباط بین جهت گیری های ارتباطی خانواده و انواع احساس تنهایی مورد کنکاش قرار داد. چهارصد نفر (268 دختر و 132 پسر) از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه شیراز به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ایچند مرحله ای انتخاب شدند. و ابزار تجدید نظر شده ی الگوی ارتباطات خانواده (کوئرنر و فیتزپاتریک)، مقیاس احساس تنهایی اجتماعی-عاطفی (دی توماسو و همکاران) و پرسشنامه محقق ساخته هویت معنوی را تکمیل نمودند. برای برازندگی مدل از روش تحلیل معادلات ساختاری و برای تعیین نقش واسطه گری، بوت استرپ در نرم افزار AMOS به کار گرفته شد. یافته ها نشان داد جهت گیری گفت و شنود پیش بین هر سه نوع احساس تنهایی بوده اما جهت گیری همنوایی فقط تنهایی خانوادگی را بصورت مثبت و معنی دار پیش بینی نموده و همچنین جهت گیری گفت و شنود پیش بین مثبت و معنی دار هر دو بعد باورهای ماورایی و اخلاقی هویت معنوی است. همچنین هر دو بعد هویت معنوی در رابطه ی جهت گیری گفت و شنود با انواع احساس تنهایی نقش واسطه ای معناداری دارد. در مجموع، می توان بیان داشت که گفت و شنود به واسطه ی افزایش ابعاد هویت معنوی موجب کاهش سه نوع احساس تنهایی رمانتیک، خانوادگی و اجتماعی در افراد می شود.