اثر ال-آرژنین بر استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو احتمالی ناشی از فعالیت ورزشی حاد در کبد موش نر ویستار

: هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر مکمل دهی ال-آرژنین بر تغییرات استرس اکسیداتیو-نیتروزاتیو احتمالی ناشی از فعالیت ورزشی حاد در کبد موش بود.
روش شناسی: 32 سر موش صحرایی نر با وزن تقریبی ( g210-160) به صورت تصادفی به چهار گروه کنترل، ورزش حاد (E)، مکمل ال- آرژنین (Arg) و ورزش حاد+مکمل ال-آرژنین (E+Arg)، تقسیم شد. ال- آرژنین به میزان 02/0 رژیم غذایی به دو گروه Arg و E+Arg طی 30 روز گاواژ شد. برای اعمال فعالیت ورزشی حاد دو گروه E و E+Arg با سرعت 16-26متر بر ثانیه، به مدت 1 ساعت و یا تا رسیدن به واماندگی بر روی تردمیل مخصوص دویدند. بافت برداری 1 ساعت پس از فعالیت ورزشی حاد صورت گرفت. جهت محاسبه نسبت اکسیدان-آنتی اکسیدان، وضعیت اکسیدانی تام و ظرفیت آنتی اکسیدانی تام، به ترتیب با روش های FRAP وFOX-1 اندازه گیری شد. میزان نیتریک اکساید از روش گریس اندازه گیری شد. برای مقایسه میانگین ها آزمون آنالیز واریانس یک طرفه (ANOVA) استفاده شد.
میانگین بالانس اکسیدان/آنتی اکسیدان گروه های کنترل،ورزش حاد، مکمل، مکمل + ورزش حاد به ترتیب 49/4±65/3، 12/0±91/0، 04/0±92/0 و 09/0±91/0 به دست آمده است. با وجود بیشتر بودن میانگین گروه کنترل نسبت به گروه های دیگر، ولی نتایج تحلیل واریانس نشان می دهد این تفاوت معنی دار نیست. همچنین میزان نیتریک اکساید موش های گروه کنترل با میانگین 31/6±01/9 از سه گروه دیگر بیشتر است، اما نتایج تحلیل واریانس نشان می دهد تفاوت معنی داری بین میزان نیتریک اکساید موش های گروه کنترل با هر یک از سه گروه آزمایش وجود ندارد.
طبق یافته های تحقیق حاضر، نسبت اکسیدان-آنتی اکسیدان (TAC/TOS) و همچنین میزان نیتریک اکساید 1 ساعت پس از ورزش حاد و به دنبال مصرف مکمل ال-آرژنین در هیچ یک از گروه ها تغییر معنی داری نداشت.