حکم تاسی به قیام امام حسین(ع) در فقه شیعه

اسوه و مقتدا قرار دادن معصومین(ع) و تاسی از آنان در اعمال و رفتار بر امت اسلامی لازم است. در پاسخ به این پرسش که حکم تاسی به امام حسین× در حرکت شهادت طلبانه، در برابر حاکم جائری مانند یزید چیست، دیدگاه فقی هان شیعی به سه دسته تقسیم می شود: حرمت تاسی؛ جواز تاسی و لزوم تاسی. دیدگاه لزوم تاسی، در کلمات، نامه ها و خطابه های امام(ع) تقویت شده، به این معنا، اقدام امام کاملا شرعی و سیاسی بوده و حضرت از لحاظ شرع، خود را مکلف به آن می دانست و هدف نهایی قیام، انجام وظیفه امربه معروف و نهی از منکر، بیداری امت اسلامی و تلاش برای تشکیل حکومت اسلامی بوده و قیام امام× یک حجت شرعی و الگوی فقهی و عملی برای همه دوره هاست. امام حسین(ع) در هرحال خود را پیروز می دانست؛ چراکه ملاک پیروزی، انجام تکلیف، بیداری امت اسلامی، مبارزه با ظلم و تلاش برای برپایی حکومت عدل بود؛ لذا تاسی امت اسلامی به قیام امام حسین(ع) با شرایطی که حضرت برای امت اسلامی ترسیم می کند، لازم است.