نکاتی درباره گفتمان هنر انقلاب در کتاب هنر معاصر ایران

کتاب هنر معاصر ایران اثر دکتر حمید کشمیرشکن از معدود تحقیقات جامع و با دسته بندی منسجمی است که به هنر معاصر ایران می پردازد. کار کشمیرشکن زمانی اهمیت بیشتری می یابد که در یابیم این گونه پژوهش ها در کشورهای غربی معمولا توسط دولت ها و یا نهادهای خصوصی با پشتوانه مالی عظیم به پیش برده می شود و افراد متخصص در زمینه های مختلف هنری تحت نظر چند ویراستار و یک سرویراستار چنین پروژه هایی را پیش می برند. از دیگر سو، با نگاهی به تاریخ هنر نویسان برجسته ایرانی در می یابیم که معمولا در زمینه های مختلف هنرهای تجسمی تنها یک یا دو کار قابل اعتنا به طبع رسیده است و بقیه مقالات و کتاب ها تنها به بازنشر و یا در بهترین حالت به تفسیر این چند کتاب می پردازند. مطمئنا در این زمینه باید به نام روئین پاکباز به عنوان مهم ترین و شاخص ترین فرد در سنت تاریخ هنرنویسی ایران اشاره کرد. کشمیرشکن وارد حیطه ای شده است که آثار مکتوب چندانی به عنوان مرجع روش شناسی خود در اختیار نداشته است و همچنین، منابع تصویری و نوشتاری در دوره های مختلف در هیچ آرشیو مشخصی جمع آوری نشده است تا کار نویسنده حتی سخت تر نیز شود. در این شماره بر آن هستیم تا نظرات و نقدهای پژوهشگران رشته های هنر تجسمی را درباره این کتاب جمع آوری کنیم، اما همان گونه که همواره انتظار می رود بسیاری از پژوهشگران و هنرمندانی که دعوت به نوشتن متنی درباره کتاب هنر معاصر ایران شدند در مرحله اول نقدهای شفاهی بسیاری نسبت به این کتاب و نحوه نگارش آن داشته اند، ولی وقتی درخواست شد که همین نقدها را مکتوب به ما بدهند تا در این شماره به چاپ برسانیم بسیاری از آنان به دلایلی چون «چه فرقی می کنه؟»، «کی اینا رو می خونه؟» یا «من باهاشون رودربایستی دارم.» و ملاحظات حرفه ای یا هراس از جبهه گیری دوستان نویسنده نسبت به این نقدها از نوشتن سرباز زدند.