شمه ای از خوشنویسی دوره قاجار

پژوهش در زمینه خوشنویسی ایران، با وجود آثار فراوان خوشنویسی، بسیار نادر و اندک است و به هیچ وجه در اندازه و جایگاه آثار پدید آمده نیست. اما خوشبختانه در سال های اخیر به لطف همایش ها و برنامه های دانشگاهی و علمی در سطح کشوری و بین المللی، نیم نگاهی به این مهم شده است و شاهد تالیف هایی در زمینه خوشنویسی و هنرهای وابسته به آن هستیم.
از یک سو، نقد در گام نخست، نوعی ارزش گذاری برای اثر است؛ زیرا آن اثر شایسته بحث و گفتمان دانسته شده است؛ یعنی مراد از نقد بیان نکات قوت کار است. از سوی دیگر، نقد طرح پرسش هایی در مورد مباحث کمتر دیده شده اثر است. کارکرد دیگر بحث درباره اثر آفریده شده ترغیب جامعه به خوانش متن اصلی است؛ زیرا نقد اصلی اثر بازخوردی است که در جامعه هنری صورت خواهد گرفت.
در همین راستا و در جهت نیاز جامعه هنری کشور، کتابی فراهم شده است که می تواند به بخشی از نیازها پاسخ گوید. سبک شناسی خوشنویسی قاجار عنوان کتابی است که هدف این مقاله معرفی و نقد آن خواهد بود. نوشتار پیش رو به معرفی کتاب و تشریح فصل بندی آن می پردازد، و در لابه لای هر فصل و متناسب با مباحث مطرح شده در کتاب، نگاه نقادانه ای نیز به آن مطالب خواهد داشت.