تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مقاومتی بر نشانگرهای جذب و بازجذب منتخب استخوان در دختران غیرفعال

پوکی استخوان به عنوان یک بیماری خاموش چالش مهمی را در حوزه سلامت افراد جامعه خصوصا بانوان مطرح نموده است. بدون علامت بودن این بیماری و امکان پیشگیری از آن در سنین نوجوانی و جوانی اهمیت دارد. هدف تحقیق حاضر مقایسه تاثیر یک دوره تمرین استقامتی و مقاومتی بر نشانگرهای جذب و باز جذب منتخب استخوان در دختران غیرفعال بود.
طرح تحقیق از نوع پس آزمون بودو به همین منظور 30 نفر آزمودنی سالم و جوان داوطلب غیرفعال از دانشجویان تربیت بدنی با میانگین سن 27/2±474/23 سال، وزن 72/9±4/58 کیلوگرم و قد 68/0±62/1 متر، به صورت تصادفی در 3 گروه کنترل (10 نفر)، تمرین استقامتی (10 نفر)، تمرین مقاومتی (10 نفر) قرار گرفتند. گروه های تجربی به مدت 4 هفته طی 12 جلسه در گروه استقامتی روی تریدمیل دویدند و گروه مقاومتی به کار با وزنه پرداختند، گروه کنترل در برنامه تمرینی شرکت نکرد. آنزیم های آلکالین فسفاتاز و کراس لپس سرم، از گروه ها به دست آمد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS و از تحلیل واریانس یک راهه و در سطح معناداری 05/0>P استفاده شد.
در گروه های تجربی در مقایسه با گروه کنترل، پس ازتمرینات در میزان آلکاتین فسفاتاز تفاوت معناداری به دست نیامد، اما آنزیم تحلیل استخوان به طور معناداری کاهش یافت (01/0>P).
به نظر می رسد عوامل دیگری بر شاخص های جذبی اثر گذار باشد و فعالیت بدنی با جلوگیری از فرآیند تحلیل بر پیشگیری از پوکی استخوان تاثیر گذار است.