استفاده از تصویر ماهواره ای در محاسبه قابلیت دید افقی جو

کاهش قابلیت دید از اولین اثرات قابل ملاحظه آلودگی هوا بر پدیده های جوی بشمار می آید. در توصیفات هواشناسی قابلیت دید عبارتست از معیار استاندارد شفافیت اتمسفر در طیف مرئی. کاهش دید موجب مخاطرات ایمنی می شود و از لحاظ ظاهر نیز ناخواسته است. برای بررسی قدرت دید، محاسبه تیرگی جو مفید خواهد بود. هواویزها به عنوان مهمترین عامل تیرگی جو، با جذب و پراکنده سازی نور خورشید موجب کاهش قابلیت دید در جو می شوند.در این پژوهش با استفاده از روش سنجش از دوری تیرگی جو محاسبه شده است. به این منظور از تصاویر سنجنده MODIS مستقر بر سکوی Aqua ضخامت نوری هواویز استخراج شده و تصحیحاتی از قبیل رطوبت نسبی و ارتفاع اختلاط بر روی این پارامتر انجام می شود و با استفاده از روابط موجود بین ضخامت نوری هواویز و تیرگی جو، پارامتر تیرگی جو محاسبه می شود.در نهایت بررسی ها در این تحقیق نشان می دهد که بین پارامتر تیرگی جو و کاهش قدرت دید جو، یک رابطه خطی با میزان همبستگی 77/0، وجود دارد که در مجموع این همبستگی نشان می دهد که برای سنجنده ای با دقت در حد سنجنده MODIS و قدرت تفکیک مکانی آن، قابل قبول می باشد از مزایای روش سنجش از دوری در محاسبه تیرگی جو نسبت به سایر روش ها، عدم محدودیت مکانی آن می باشد. با این حساب در هر روز در نوبت زمانی می توان قدرت دید مناطق مختلف را مورد ارزیابی قرار داد. موردی که باید به آن اشاره کرد فرضی است که در این پژوهش از آن استفاده شدو آن در نظر گرفتن توزیع همگن برای عوامل به وجود آورنده تیرگی جو در محیط تحت پوشش یک پیکسل می باشد که تا حدودی ممکن است خلاف واقع باشد.