بررسی و مقایسه تاثیر فرآیندهای مختلف آبکشی و پخت بر میزان باقی مانده فلزات سنگین سرب و کادمیوم در برنج های طارم کشت شده در شالیزارهای شهر قائم شهر در شمال ایران

پخت و پز و همچنین شستشو باعث کاهش میزان فلزات سنگین در برنج می شود. بنابراین شناسایی بهترین روش پخت وشستشو جهت کاهش فلزات سنگین ضروری است. هدف از این مطالعه بررسی میزان باقی مانده فلزات کادمیوم و سرب در برنج طارم در شهر قائم شهر بعد از فرآیندهای شستشو و پخت می باشد.
این مطالعه توصیفی- مقطعی درسال 1394 درشهرقائم شهرستان مازندران انجام شد. شهر قائم شهر به پنج منطقه تقسیم و از هر منطقه سه نمونه برنج به طور تصادفی جمع آوری شد. غلظت فلزات سرب و کادمیوم در 75 نمونه برنج خام، شسته شده به وسیله آب، پخته شده، آبکش شده و کته مورد ارزیابی قرارگرفت.جهت اندازه گیری میزان دو فلز سنگین کادمیوم وسرب دربرنج و مقایسه سطح زیر منحنی استاندارد بانمونه های موردآزمایش، ازاستانداردهای ساخته شده استفاده شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماریSPSS(نسخه 18) و آزمون هایt-test Student، Analysis of Variance (ANOVA) و آزمون تعقیبی Duncanانجام شد (05/0>p).
بر اساس آزمون t-test Student، میزان غلظت سرب و کادمیوم در برنج از حد استاندارد جهانی و ایران بالاتر بود. کمترین میزان کادمیوم در روش آبکشی (0/80±0/19) و کمترین میزان سرب درروش شستشوبا آب (0/3±0/87) بود. بر اساس آزمون ANOVAبین غلظت کادمیوم و سرب درنمونه های برنج در مناطق مختلف اختلاف معنی داری وجود داشت (0/50>p).براساس آزمون Duncan نیزمیانگین های مقادیر کادمیوم و سرب در نمونه خام با تمامی نمونه ها اختلاف معنی داری داشت و میزان این فلزات در برنج خام بیشتر از سایر نمونه ها بود (0/50>p).
میزان فلزات مورد مطالعه در نمونه های برنج مورد بررسی بالاتر از حد مجاز استاندارد بود. کمترین میزان فلزات در روش های آبکشی و شستشو مشاهده شد. با توجه به اینکه آلودگی در برنج کشت شده نزدیک به پساب های صنعتی بیشتر بود، می بایست از کاشت برنج در مناطق نزدیک به کارخانجات صنعتی ممانعت به عمل آید و آموزش های لازم جهت نحوه پخت برنج داده شود.