تبیین رابطه جو سازمانی و اعتماد دوگانه از دیدگاه اعضای فدراسیون های برتر المپیکی ایران

جو سازمانی، یکی از ویژگی های مهم مجموعه های نظام مند انسانی است و ارزیابی آن به شناخت عوامل متنوع بر هر سازمانی کمک می کند. از این رو، هدف از تحقیق حاضر، مطالعه رابطه جو سازمانی و اعتماد دوگانه (افقی عمودی) از دیدگاه اعضای فدراسیون های برتر المپیکی ایران (کشتی، وزنه برداری، تکواندو و دو و میدانی) بود.
روش شناسی: روش تحقیق توصیفی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری این تحقیق شامل کلیه کارکنان فدراسیون های برتر المپیکی ایران (کشتی، وزنه برداری، تکواندو و دو و میدانی)، شامل 88 نفر بودند که نمونه آماری به صورت تمام شمار و برابر با جامعه آماری در نظر گرفته شد. برای جمع آوری اطلاعات، از سه پرسش نامه استاندارد جو سازمانی مقیمی و رمضان (1390)، اعتماد بین فردی (افقی) مک آلیستر (1995) و پرسش نامه اعتماد به مافوق (عمودی) شورمن و بالینگر (2006) استفاده شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها علاوه بر آمار توصیفی، در بخش آمار استنباطی از آزمون های کولموگروف -اسمیرنف جهت بررسی نرمال بودن توزیع داده ها، همبستگی پیرسون به منظور رابطه سنجی میان متغیرها و هم چنین از آزمون های تحلیل واریانس یک راهه و تعقیبی توکی جهت مقایسه میانگین نمرات جو سازمانی و اعتماد دوگانه استفاده شد.
نتایج تحقیق نشان داد، بین جو سازمانی فدراسیون ها با اعتماد دوگانه، شامل اعتماد بین فردی (افقی) و اعتماد به مافوق (عمودی)، رابطه مثبت و معنادار وجود دارد (001/0=P). در این بین، شدت رابطه بین جو سازمانی و اعتماد به مافوق چشم گیرتر بود (001/0=p ،363/0=r). بخش دیگری از نتایج نشان داد که از نظر متغیر اعتماد، بین فدراسیون های مورد مطالعه تفاوت معناداری وجود نداشت (119/0=P)؛ اما از لحاظ جو سازمانی تفاوت معنادار وجود داشت (027/0=P).
هرچه جو سازمانی حاکم در یک فدراسیون بهتر و سالم تر باشد، این انتظار وجود دارد که سطح بالاتری از اعتماد سازمانی نیز در آن جا وجود داشته باشد.