بررسی راهبردهای ترجمه استعاره و تشبیه در سه ترجمه فارسی از تراژدی مکبث اثر شکسپیر

استعاره و تشبیه دو آرایه ادبی هستند که شکسپیر در تراژدی بزرگ خود، مکبث، از آنها به وفور استفاده کرده است. این تحقیق، مطالعه ای موردی بر روی سه ترجمه این اثر توسط فرنگیس شادمان ، علاء الین پازارگادی، و داریوش آشوری، به شکل بررسی توصیفی و مقابله ای است. محقق از شیوه های ترجمه نیومارک (نیومارک، رهیافتها 88) برای بررسی ترجمه استعاره ها، و راهبردهای پیرینی (پیرینی 31) برای بررسی ترجمه تشبی هات به عنوان چارچوبهای نظری این تحقیق استفاده کرد. پس از تجزیه و تحلیل 260 استعاره و 66 تشبیه که به شکل تصادفی با استفاده از جدول تعیین حجم نمونه مورگان انتخاب شدند، مشخص شد که در این سه ترجمه، راهبردهای «بازآفرینی تصاویر» (راهبرد مورد نظر نیومارک)، «ترجمه مفهومی»، و «جایگزینی تصاویر» بیش از سایر راهبردها به کار رفته اند که بیش از همه به ترتیب در ترجمه های شادمان، پازارگادی، و آشوری مشاهده شدند. راهبرد پیشنهادی پیرینی، «ابقاء تصاویر»، بیش از همه در ترجمه شادمان به کار رفته است. روش آماری مجذور خی نشان داد که تفاوت معنی داری میان راهبردهای به کار رفته برای ترجمه استعاره ها و تشبی هات در این سه ترجمه وجود ندارد.