جستاری بر پست اومانیسم بوم گرا

در دهه های اخیر تحولات و پیشرفت های بزرگ در زمینه های زیست شناسی و ژنتیک و فناوری های مرتبط با آنها امیدها و دشواری های زیادی به بارآورده است. این تحقیق با نقد و بررسی رمان اریکس و کریک اثر مارگارت اتوود سعی در پاسخ به سوالاتی در خصوص مفهوم «انسان» در عصر علم و فن اوری دارد. مقاله حاضر با تاکید بر نقد پسا انسان، جستاری بر پاد آرمانشهربوم گرای مارگارت اتوود نویسنده معاصرکانادایی است. او نشان می دهد که چگونه انسان بواسطه فن اوری مدرن به صورتی مخرب به دستکاری طبیعت در ساخت و شبیه سازی موجوداتی آرمانی و بوم گرا می پردازد. انسان گرایی به عنوان دیدگاهی که انسان و منافع او را بر غیرانسان متقدم می شمرد به پسا انسان گرایی تبدیل می شود. در عصر فن اوری یکی از اصلی ترین راه های برون رفت از بحران های زیست محیطی مانند گرمایش کره زمین وتغییرات اقلیمی که نابودی تدریجی کره خاکی را ببار می آورد، بررسی پیامدهای فرهنگی تفکر انسان گرا می باشد. چگونگی خلق پسا انسان با تمایلات بوم گرایانه که کمترین تاثیر را بر طبیعت و محیط زیست دارد و تعریفی که از این مفهوم در اثار این نویسنده دیده می شود محوراصلی این تحقیق محسوب می شوند. گرچه هنوز مبانی نظری نقد بوم گرا انسجام لازم برای نقد پسا انسان را ندارد، نویسنده مقاله حاضر سعی دارد از این منظر با نگاهی تازه این مقوله را بررسی کرده و مدل های رابطه انسان و طبیعت را با این اتکا، در عصر فن اوری، با عنوان پسا اومانیسم یا پسا انسان بومگرا تحلیل نماید. در این مقاله مفهوم پسا انسان آرمانی به چالش کشیده می شود و نشان داده می شود که چگونه جهان شبکه ای از تعامل انسان و حیوان، طبیعت و فرهنگ است.در این جا، با تمرکز بر دغدغه های زیست محیطی اتوود، پژوهشگر بر آن شده است که پیامدهای انقلاب فناوری زیستی و اثرگذاری سلطه فن اوری در مبدل شدن جهان به پادآرمانشهری دهشتناک را تفسیر کند.