واسازی تاریخ و نمایش قدرت در نمایشنامه ی هنری چهارم

مطالعه ی حاضر بر آن است خوانشی را بر اساس رویکرد ماتریالیسم فرهنگی از نمایشنامه ی هنری چهارم، بخش اول اثر ویلیام شکسپیر ارائه کند. یکی از اهداف ماتریالیسم فرهنگی برجسته نمودن آن دسته از صداهای سرکوب شده و به حاشیه رانده شده ای است که مشروعیت و یکپارچگی گفتمان های غالب را از درون تهدید کرده و به چالش می کشند. بر همین اساس، مطالعه ی حاضر هاتسپر را به عنوان یکی از نمایندگان این دسته از صداهای مخالف معرفی می کند. هاتسپر از طریق شورش خود علیه هنری چهارم، مشروعیت گفتمان رسمی و ایدئولوژیک عصر خود موسوم به الوهیت شاهان را، که در روزگار شکسپیر رایج و متداول بوده است، مورد چالش قرار می دهد. هاتسپر با به زیر سوال بردن این مفهوم، تردید خود را در مورد برحق بودن هنری چهارم که سلطنت خود را نه از طریق خواست و فرمان الهی که از طریق نیرنگ و فریب به دست آورده است ابراز می نماید. گرچه در پایان نمایشنامه هاتسپر توسط رقیب خود ولیعهد هری کشته می شود، اما با سرکشی و نافرمانی خود نظام های ایدئولوژیک و سیاسی روزگار خویش را به چالش کشانده و مقبولیت گفتمان های غالب را زیر سوال می برد.