اثر سیستم های کشت و تغذیه برگی با کود روی بر عملکرد، اجزای عملکرد و آب مصرفی برنج

برنج یکی از محصولات اساسی و مهم کشاورزی است که غذای اصلی بیش از نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می دهد. به منظور بررسی تاثیر سه سیستم کشت و نیز تغذیه برگی دو نوع کود روی بر عملکرد، اجزای عملکرد و آب مصرفی برنج رقم سازندگی، آزمایشی با استفاده از کرت های خردشده بر پایه طرح بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی اصفهان در سال زراعی 1392 اجرا شد. سه سیستم کشت شامل متمرکز، بهبود یافته و متداول به عنوان عامل اصلی و چهار سطح تغذیه برگی با کود روی شامل نانو اکسید روی با غلظت های 150 و 300 میلی گرم در لیتر و سولفات روی با غلظت های 3 و 6 گرم در لیتر همراه با تغذیه برگی با آب مقطر و بدون تغذیه برگی (به ترتیب به عنوان شاهدهای اول و دوم) به عنوان عامل فرعی در نظر گرفته شدند. نتایج نشان داد که سیستم کشت متمرکز با 9451 کیلوگرم در هکتار بیشترین عملکرد دانه را تولید کرد که نسبت به سیستم بهبود یافته و متداول به ترتیب 10 و 13 درصد افزایش عملکرد داشت. تغذیه برگی با هر دو ترکیب روی عملکرد دانه را به طور معنی داری افزایش داد و نانو اکسید روی با غلظت 150 میلی گرم در لیتر و سولفات روی با غلظت 6 گرم در لیتر به ترتیب موجب افزایش 5 و 7/5 درصدی عملکرد دانه در مقایسه با میانگین دو تیمار شاهد شد. حداقل آب مصرفی (14608متر مکعب در هکتار) در سیستم کشت متمرکز به دست آمد که در مقایسه با سیستم کشت بهبود یافته و متداول به ترتیب 2/18 و 5/17 درصد کاهش داشت. بر اساس نتایج این پژوهش، استفاده از سیستم کشت متمرکز و تغذیه برگی سولفات روی با غلظت 6 گرم در لیتر یا نانو اکسید روی با غلظت 150 میلی گرم در لیتر برای برنج توصیه می شود.