پاسخ واسطه های آنژیوژنیک پلاسمایی به تمرین هوازی و عصاره آبی سیاه ولیک در رت های نر ویستار

فاکتورهای آنژیوژنیک مجموعه ای از فاکتورهای رشدی هستند که به طور مستقیم و غیرمستقیم باعث افزایش عروق در بافت می شوند. از طرفی به نظر می رسد عصاره دارویی برخی گیاهان می تواند با مسیرهای فاکتور رشدی در تعامل باشد.
هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر 6 هفته تمرین هوازی فزاینده و عصاره سیاه ولیک بر میزان تغییرات VEGF و آنژیوپویتین 1 و 2 پلاسما در موش های صحرایی نر ویستار بود.
32 سر موش صحرایی نر (4 تا 6 ماهه) به طور تصادفی به چهار گروه کنترل- سالین، تمرین- سالین، کنترل- سیاه ولیک، تمرین- سیاه ولیک تقسیم شدند. مقدار یک میلی لیتر عصاره آبی سیاه ولیک به ازای هر 100 گرم وزن موش به صورت دهانی بلافاصله پس از تمرین، 5 روز در هفته و به مدت 6 هفته از پایان هفته دوم به موش ها داده شد و نمونه های خونی در پایان تیمار جهت اندازه گیری متغیرهای مورد نظر جمع آوری شد. داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یک طرفه در سطح معنی داری 05/0P< تحلیل شد.
نتایج نشان داد تمرینات استقامتی فزاینده، غلظت VEGF پلاسما را در گروه تمرین، گروه عصاره سیاه ولیک و گروه ترکیب عصاره سیاه ولیک- تمرین نسبت به گروه کنترل کاهش داشت. غلظت آنزیوپویتین 1 پلاسما در گروه های تمرین، سیاه ولیک و ترکیب عصاره سیاه ولیک- تمرین کاهش و تغییرات آنژیوپویتین 2 پلاسما در گروه عصاره سیاه ولیک (022/0P= ) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت. نسبت ANG2/1 پلاسما در گروه عصاره سیاه ولیک (028/0 P=) نسبت به گروه کنترل افزایش معنی داری داشت.
نتایج این مطالعه نشان داد ترکیب عصاره سیاه ولیک و تمرین هوازی بر شاخص های آنتی آنزیوژنز اثر سینرژیستی ندارند.