نتیجه گرایی، ضرورتی برای پایداری و پویایی سازمان ها

پویایی و ثبات سازمان های تولیدی و خدماتی, نیازمند دگراندیشی ساختاری است که حاصل تعامل و تقابل اندیشه ها, کردار و گفتار در امور مدیریتی می باشد.
عامل اصلی که مدیران را به جای تسلط و شناخت بر تئوری ها و راهکارهای مدیریتی, بر تجربه و آموخته های گذشته متمرکز می کند, غیرکاربردی نمایاندن این راهکارها و تئوری هاست.
این در حالی است که تسلط بر این تئوری ها و درک ارتباط آنها با یکدیگر, یکی از مسیرهای اصلی به سمت کاهش خطاهای سازمانی است.
شناسایی و به کارگیری هدفمند ابزارها, فنون و نظریات جدید مدیریت به منظور دست یابی به هدف های سازمانی, پیامدهایی است که این تعامل با خود به همراه خواهد داشت.
این امر مهم, روند اجتناب ناپذیری است که در مسیر تحول و پیشرفت مدیران کیفیت قرار گرفته است.
در این تعامل آنچه مدنظر قرار می گیرد, تعیین شاخص های ارزیابی در رده های مختلف سازمانی است که کلیدی ترین عامل موفقیت به حساب می آید.
کنفرانس مدیران کیفیت تلاشی است در جهت معرفی تئوری های مدیریتی و تحلیل آنان و همچنین زمان و مکان مناسب برای به کارگیری این تئوری ها.