بررسی اثر تیوباسیلوس، گوگرد و فسفر بر شاخص های رشد ذرت(Zea mays L) در برخی مناطق ایران

در بیشتر خاک های ایران، برخی عناصر غذایی به علت pH بالای خاکها دارای قابلیت جذب کمی هستند. بنابراین هرگونه راهکار برای مقابله با این مشکل دارای اهمیت است. این پژوهش به منظور بررسی امکان استفاده از گوگرد بنتونیتی به همراه باکتری تیوباسیلوس نئاپولیتانوس در کشت ذرت (رقم سینگل کراس 704 )، در مزارع تحقیقاتی در مشهد، کرمانشاه، قزوین و دزفول در قالب آزمایشات فاکتوریل انجام شد. تیمارها شامل سطوح مختلف گوگرد (شاهد، مصرف 500، 1000 و 2000 کیلوگرم در هکتار) و سطوح مختلف کود سوپر فسفات تریپل (شاهد، 65 و 100 درصد فسفر توصیه شده براساس آزمون خاک) بودند. نتایج نشان داد که اثر گوگرد، فسفر و اثرات متقابل آنها بر وزن تر و خشک ذرت در سطح یک درصد معنی دار بود. سطوح گوگرد در مقایسه با شاهد به طور معنی داری وزن تر و خشک را افزایش دادند. مصرف 1000 و 2000 کیلوگرم گوگرد در هکتار در یک سطح آماری قرار داشتند، ولی تفاوت آنها با سطح 500 کیلوگرم در هکتار معنی دار بود. همچنین هر سه سطح گوگرد در مقایسه با شاهد، میزان آهن جذب شده در اندام هوایی ذرت را به طور معنی دار افزایش داده و بین 500 و 1000 کیلوگرم گوگرد در هکتار تفاوت معنی دار نبود. کاربرد 2000 کیلوگرم گوگرد در هکتار بیشترین آهن جذب شده را دارا بوده و با سایر تیمارها تفاوت معنی دار نشان داد. بهترین تیمار از لحاظ عملکرد نهایی در مقایسه با شاهد، در مشهد 61 درصد، در قزوین 8/9 درصد، در کرمانشاه 8/16 درصد و در دزفول 9/17 درصد افزایش نشان داد. افزایش میزان آهن جذب شده در مناطق ذکر شده به ترتیب 2 درصد، 43 درصد، 6/16 درصد و 6/22 درصد بود.