تاثیر آموزش مبتنی بر برنامه ریزی چند بعدی بر بهبود ارتباط کلامی، فعالیت های کلیشه ای و مهارت های اجتماعی کودکان اوتیستیک

کودکان اتیستیک، از نوعی اختلال نافذ رشدی رنج می برندکه نمود آن، آسیب شدید در تعامل اجتماعی و مهارت های برقراری ارتباطو نیز وجود رفتارها، علایق و فعالیت های کلیشه ای است. تلاش این پژوهش، پی گیری امکاناتی فراتر از برنامه های مرسوم و تاثیرگذار بر آموزش مهارت های اجتماعی به این کودکان است. در انجام این پژوهش ابتدا این برنامه و تالیفات مبتنی بر آن در پاسخگویی به سبک های یادگیری و گره گاه های یادگیری کودکان اتیستیک و همچنین پژوهش های انجام شده در کارایی برنامه مزبور در آموزش کودکان دیگر نیز مورد بررسی و مطالعه قرار گرفت. در مرحله بعد، از میان کودکان اتیستیک ساکن استان البرز، گروهی که خود و والدینشان، داوطلب شرکت در این پژوهش بودند، در دو گروه گواه و آزمایش و شرکت در انجام پیش آزمون، برخورداری از آموزش های مبتنی بر برنامه ریزی چند بعدی و بسته یادگیری چندرسانه ای و انجام پس آزمون همراه شدند. تحلیل نتایج، تاثیر معنادار این برنامه و آموزش های مبتنی بر آن را بر بهبود ارتباطات کلامی و مهارت های اجتماعی کودکان اوتیستیک و هم چنین کاهش رفتارهای کلیشه ای آن ها نشان داد . پیشنهاد برآمده از این پژوهش این است کهبا توجه به تفاوت معنی دار بین گروه های آزمایش و کنترل، آموزش های مبتنی برنامه ریزی چندبعدی و بسته های یادگیری آن در کنار سایر برنامه های هفتگی دانش آموزان اتیستیک مورد استفاده قرار گیرد.