بررسی ویژگی های فرهنگی و زبان شناختی آدرس های توصیفی در ناوبری شهری

آدرس یک توصیف زبانی از یک مکان یکتا بر روی زمین است که در آن از ترکیبی از نام معابر، شماره مناطق، کدپستی و غیره استفاده می شود. کشورهای مختلف، سیستم های آدرس دهی متفاوتی با مولفه های متنوع دارند که اغلب، در یک قالب از پیش معلوم ارائه می شوند. در حالی که در برخی کشو رها از جمله ایران، استاندارد خاصی برای آدرس دهی وجود نداشته و آدرس ها بر مبنای درک مکانی انسان و زبان طبیعی و به صورت توصیفی بیان می شوند. از این رو، شناخت و درک مفاهیم زبان شناختی مرتبط، به ویژه مولفه های عملگرایی که به معنی زمینه های محیطی و فردی موثر در معنای عبارات می باشد، در تفسیر و تولید آدرس های توصیفی امری لازم و ضروری خواهد بود. از این منظر این مقاله، آدرس دهی توصیفی را مورد مطالعه قرار داده و نقش آن را در فرآیند ناوبری شهری با در نظر گرفتن اهمیت زمینه ها و جنبه های عملگرایانه در تولید این آدرس ها برای مدیریت شهری بیان می نماید. همچنین مزایا و معایب آدرس دهی توصیفی نسبت به سیستم های آدرس دهی استاندارد نیز ارائه می گردد.