اثر همزمان تمرین هوازی منظم و عصاره سیر بر شاخص های آپوپتوزی بافت قلب موش صحرایی پیر تحت بیماری مزمن کلیوی

یکی از مشکلات ناشی از سالمندی توسعه آپوپتوز در بافت های مختلف بدن می باشد. شواهدی وجود دارد که برخی از داروها از طریق توسعه فشار اکسیداتیو موجب توسعه این روند می شوند. با این وجود فعالیت های بدنی و داروهای گیاهی با دو مکانیسم متفاوت می توانند موجب مهار آپوپتوز شوند.
هدف از پژوهش حاضر، بررسی اثر تمرین هوازی منظم به همراه مصرف عصاره سیر بر سطوح Bax و Bcl-2 و نسبت آن دو در بافت قلب موش های صحرایی مسن مبتلا بیماری مزمن کلیوی بود.
در یک کارآزمایی تجربی، 42 سر موش صحرایی نر ویستار پیر (48 تا 50 هفته) انتخاب و به طور تصادفی به گروه های کنترل، دوکسوروبیسین، دوکسوروبیسین- سالین، دوکسوروبیسین- تمرین، دوکسوروبیسین- سیر، دوکسوروبیسین- سیر- تمرین تقسیم شدند. بیماری مزمن کلیوی با یک بار تزریق زیر جلدی دوکسوروبیسین (5/8 میلی گرم/ کیلوگرم وزن) القا شد. برنامه تمرینی شنا شامل30 دقیقه/روز، سه روز/هفته به مدت 8 هفته بود. گروه های دوکسوروبیسین- سیر و ترکیبی با عصاره سیر (5/2گرم/کیلوگرم وزن بدن) گاواژ شدند. سطوح قلبی Bax و Bcl-2 به روش الایزا سنجیده شد.
نتایج نشان داد هشت هفته تمرین شنا و مصرف عصاره سیر و ترکیب تمرین و عصاره سیر سبب افزایش معنی داری در سطوح Bcl-2 و همچنین کاهش معنی داری در سطوح Bax و نسبت Baxبه Bcl-2 بافت قلب موش های مسن تحت بیماری مزمن کلیوی شد (05/0 < P).
بر اساس نتایج، فعالیت بدنی و سیر هریک به تنهایی اثر محافظتی بر بافت قلب را اعمال می نمایند. اما این دو مداخله اثر یکدیگر را در این محافظت تقویت نمی نمایند. لذا پیشنهاد می شود می توان از هریک به تنهایی استفاده نمود.