اثر بر روی خصوصیات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی گل جعفری (tagetes erectl) در شرایط کشت خاکی و هایدروپونیک

بریک عنصر کم مصرف است که نقش کلیدی در برخی فرآیندهای بیوشیمیایی و فیزیولوژیکی گیاه دارد. در این پژوهش اثر غلظت های مختلف اسید بوریک (صفر به عنوان شاهد، 5/0، 1 و 2 میلی مولار در محلول غذایی پایه ی هوگلند) روی گل جعفری (Tagetes erecta) در دو نوع بستر هایدروپونیک و کشت خاکی در شرایط گلخانه ای بررسی شد. تیمارهای فوق به صورت محلول غذایی هفته ای دو بار در اختیار گیاه قرار گرفت. بستر مورد استفاده در کشت هایدروپونیک شامل 50 درصد ماسه و 50 درصد پرلیت بود. در این پژوهش برخی صفات مورفولوژیکی و فیزیولوژیکی مورد ارزیابی قرار گرفت. افزایش غلظت اسید بوریک در محلول غذایی منجر به بهبود صفات کمی و کیفی گیاه شد. همچنین کاربرد اسید بوریک در بستر کاشت هایدروپونیک و خاکی عملکرد مطلوب تری روی گیاه زینتی جعفری داشت. نتایج نشان داد که تیمار 2 میلی مولار اسید بوریک در بستر کاشت هایدروپونیک، اثر قابل توجهی روی افزایش حجم ریشه (60/23 میلی لیتر)، تعداد برگ (50/45 عدد)، قطر گل (40/8 سانتی متر)، درجه ی بریکس (68/3)، کلروفیل کل (80/5 میلی گرم در گرم وزن تر) و کاروتنوئید گلبرگ (54/3 میکروگرم در گرم وزن تر) داشت. همچنین بیشترین ارتفاع گیاه (33/35 سانتی متر)، تعداد ساقه (33/12) و تعداد گل (30/7) در تیمار 2 میلی مولار اسید بوریک در بستر کشت خاکی مشاهده شد. گیاهان رشدیافته در هر دو شرایط هایدروپونیک و خاکی که با 2 میلی مولار اسید بوریک تیمار شده بودند، دارای بیشترین وزن خشک ریشه (8/0 گرم) و اندام هوایی (51/9 گرم) بودند. تیمارها روی طول ریشه، آغاز فاز زایشی و زمان گلدهی نیز اثر متفاوتی داشتند. به طور کلی با بررسی دقیق تر تمامی داده های حاصل از نتایج صفات مورد بررسی مشخص شد که کاربرد سطوح بالای اسید بوریک در بستر کشت خاکی عملکرد بهتری را باعث گردید.