بررسی برخی شاخص های فیزیکوشیمیایی آب ورودی و خروجی مزارع مجتمع پروری میگوی گمیشان، استان گلستان

گسترش مجتمع های بزرگ تکثیر و پرورش آبزیان از جمله پرورش میگو خطر آلودگی محیط زیست را افزایش می دهد. لذا کنترل پساب های خروجی یکی از موارد حیاتی جهت کاهش بار آلودگی بشمار می آید. تحقیق حاضر در مجتمع پرورش میگو ی گمیشان در شمال شهرستان گمیشان- استان گلستان اجرا شد. جهت انجام طرح، از دو ایستگاه ورودی و خروجی مجتمع پرورش میگوی گمیشان، در سه ماهه آخر طول دوره پرورش (اواخر ماه های مرداد، شهریور و مهر سال 1394) با اندازه گیری برخی از پارامترهای فیزیکوشیمیایی آب شامل دما، pH، EC، BOD، TSS، NO3، PO4 و NH4 نمونه برداری صورت گرفت. سپس تجزیه تحلیل آماری داده های حاصل از آزمایش با نرم افزار SPSS 17 آنالیز گردید و مقایسه میانگین ها در سطح اطمینان 5 درصد بررسی شد. با توجه به نتایج حاصل از این تحقیق مشاهده شد که مقادیر pH، دما، کل مواد جامد معلق، BOD، نیترات، یون آمونیم و فسفات در دو نقطه ورودی و خروجی سایت تغییرات معنی داری نداشتند (05/0p) که نشان دهنده عدم تاثیر شدید مجتمع بر این عوامل بوده است هر چند مقادیر این عوامل در ورودی سایت در کمترین میزان و در خروجی سایت در بیشترین میزان بود ولی در مجموع این تغییرات معنی دار نبودند. نتایج نشان می هد که مزارع پرورش میگو به طور معنی داری باعث افزایش میزان هدایت الکتریکی و کل مواد جامد محلول در آب خروجی نسبت به ورودی سایت شده اند.