Poetic Laughs and Cries of Bahram Rahmatzad: A Research on His Poems

Today, in the literary field of Tajikistan, some young poets have been emerged who represent the poetry of our country in the age of postindependence.Bahram Rahmatzad is one of the many significant young poets, which is the representative of the literary field of Sogdia state and his apprenticeship experiences shows, by training and diligence, there would be a brilliant future for him. Surveying and studying the poems of young studious poets, like Rahmatzaf ,causes the development and constitution of their poetic life.Rahmatzad and poets of his generation are the fresh poets who have started their lives and education in the new era and in the modern age of Tajikistan republican.The view of these poets is completely different from the view of young poets who emerged in the age of the Soviet Union.In our country, there is no limitation in terms of thoughts for young poets compared with their counterpart in the previous period; thus these young poets are faced with new demands, and ineffaceable art is considered as an essential criterion in their carrier.Our young coeval poets should articulate and suggest a discourse which be named poetry and could be in unison with Tajik poetic mood in the realm of Persian poetry (Persian, Dari, Tajik) and the world.In this digest we are going to review the poetry of the young poet, Bahram Rahmatzad, with the purpose of representing the vicissitude of his first steps in his carrier.The main purpose is to introduce, review, and evaluate his poetry. To do that we should learn about accuracy of poetry metre and form, rhetorical figures, tradition and modernity, subject and content in his poems.In this article in addition to the main issues, we have studied the poetic mood and his realization as a whole and the results have been summarized in fifteen sections.
Дар муњити адабии Тољикистон, имрўза, иддае аз шоирони љавон ба арсаи шеър ва шоири ќадам нињодаанд, ки шеъри пас аз даврони истиќлоли кишвари моро намояндагӣ мекунанд. Бањроми Рањматзод дар шумори теъдоди ќобили таваљҷуҳи шоирони љавони умедбахш ќарор дорад, ки намояндаи њавзаи адабии вилояти Суѓд аст ва аз таљрибањои шогирдонааш чунин бармеояд, ки дар натиљаи омўзиш ва зањмати њамешагї, ояндаи дурахшоне мунтазири ўст. Ба доираи баррасї ва тањќиќ кашидани шеъри шоирони љавони кўшо, монанди Бањроми Рањматзод ба шаклгирии роњи эљодї ва такмили љањони шоирии онњо мусоидат хоњад кард. Рањматзод ва њамнаслони ў аз љумлаи шоирони тозанафас мањсуб мешаванд, ки зиндагї ва тањсилоти хешро дар давраи љадид ва таърихи навини Ҷумњурии Тољикистон оѓоз кардаанд. Нигоњи ин шоирон бо шоирони љавоне, ки дар ањди Шўравї вориди майдони адабиёт мешуданд, комилан фарќ мекунад. Дар кишвари мо барои фаъолияти шоирони љавон дар ќиёс бо шоирони љавони ањди собиќ њељ мањдудияте аз назари фикрӣ вуљуд надорад. Бинобарин, таќозоњо њам дар баробари шоирони љавон дигаргуна аст ва њунари мондагор, меъёри асосӣ дар кори шоирии онњо мањсуб мешавад. Шоири љавони њамасри мо бояд сухане бигўяд ва ба хонанда пешнињод кунад, ки истилоњан шеър бошад ва бо фазои шеъри тољикӣ (форсӣ), дар ќаламрави шеъри порсӣ (форсї, дарї, тољикӣ) ва љањон, њамовозӣ пайдо карда тавонад. Дар ин мухтасар муаллиф бар он аст то шеъри шоири љавон Бањроми Рањматзодро бо њадафи намоёндани нишебу фарозњои мављуд дар ќадамњои нахустини эљодї ва кашфи дунёи шоирии ў баррасӣ кунад. Ѓарази аслї муаррифї ва наќди ашъори шоири љавон бо маќсади арзёбии шеъри ў буда ва ин амр бо фарогирии масъалањои марбут ба сиҳњати авзон ва ќолаб, санъат ва њунар, суннат ва навоварї, ва мавзўъ ва мўњтаво сурат гирифтааст, ки аз ин љињат, иќдоми нахустин ба њисоб меояд. Дар ин маќола, зимни баррасӣ масъалањои асосӣ мавриди назар, фазои шоирї ва бозёфтњои шоири љавон ба сурати яклухт мавриди мутолиа ва наќд ќарор гирифта ва натиљаи он дар понздањ бахш, хулоса шудааст.